Burjuvazi sıkıntısını yıkan dostluk

Zıt karakterler üzerine kurulu komediler sinema tarihi kadar eskidir. Hafızam yanıltmıyorsa sinemada seyrettiğim ilk zıt karakterler dostluğu “Laurel Hardy” olmuştu. Değişen sosyal durumların üzerine farklı çeşitlemeleri olan bu komedi alt türü, bu kez Fransız sinemasından bir örnekle karşımızda. Boyundan altı felçli zengin Philippe ile bakıcısı siyahi Driss arasındaki zıtlık “kendini iyi hisset” filmlerin bilindik formüllerini başarı ile uyguluyor. Yamaç paraşütü taparken geçirdiği kaza sonrası boyundan aşağısı tutmayan zengin iş adamı Philippe’in (François Cluzet) yalnız burjuva yaşantısına ok gibi giren banliyö çocuğu Driss (Omar Sy) onun tüm yaşama bakış açısını değiştirir.

İlişkinin komedi yönüne odaklanan öykü Senegalli Driss’in çok kardeşli sefil varoş yaşantısı arka planda kalan bir mizanseni oluşturuyor. Bu yaşamın, içindeki pozitif enerjiyi söndüremediği Driss sürpriz bir şekilde işe alındığı zengin malikanede, önce küçük çaplı bir şok yaşıyor. Tüm ailesinin yaşadığı büyüklükte bir odaya yerleşirken, altın armatürlü banyo küveti karşısında ateş dansı yapar. Patronunun seksi sekreterine çeşitli numaralar ile yanaşmaya çalışması, sık sık kullandığı argo kelimeler başlangıçta çevrenin onayını almaz. İyi niyeti ve çocuksuluğu ile çevresine yaydığı pozitif enerji zamanla herkesin sempatisini kazanmaya başlar.  Burjuvazinin çekilmez sıkıcılığına renk ve neşe gelir.

Philippe ve Driss arasındaki dostluğun temeli “kankaca” erkek muhabbeti üzerine kurulu. Driss tekerlekli sandalyeye mahkum zengin adama daha baştan itibaren sakat muamelesi yapmaz. Bilinçaltına yerleşik zengine acımama düşüncesi veya eğitimsizliği onun spontanitesini/değişmemezliğini destekler. İçtiği otu Philippe’e üfletmesi, hızlı spor araba ile polisleri peşlerine takmaları, Earth Wind and Fire müziklerini sevdirmesi, Uzak Doğulu hatunlar ile masaj saatleri Driss’in yaşantısından Philippe’kine eklentiler olur. Philippe ise klasik müzik, resim gibi burjuvazinin temel direklerini öğretmeye çalışır. Müzik açısından Earth wind and Fire’dan  “Boogie Wonderland” karşısına Haendel’dan “Concerto Grosso” çıkar. Burada ortaya çıkan sanatsal göndermelerin oldukça sıradan olduğunun da altını çizmek gerekiyor. Fransız yönetmenlerden alıştığımız incelikli burjuvazi eleştirilerinin çok uzağında kalıyorlar. Öykünün dostluk ve samimiyete odaklanması tüm diğer sorunları arka plana atıyor. Driss’in mevcudiyeti bir süre sonra Philippe’in özgüvenini arttıran bir noktaya gelir. Onun yanında çevresinden hissettiği “zengin ama garibim sakat” duygusu yerini kendisini eşit gören, yaşamın her nimetinden faydalanabilecek bir özgüvene bırakır. Driss’in patronunun mektup arkadaşı bayan ile buluşmasını ayarlaması filmin tepe noktalarından birisi oluyor.

Olivier Nakache ve Eric Toledano ikilisi gerçek bir yaşam hikayesinden yola çıkarak anlattıkları öyküde Philippe’in iç dünyasını oldukça iyi aktarmışlar. Burada deneyimli oyuncu Cluzet’nin  inandırıcı performansı en büyük payı alırken filmin esas ışıltısı Omar Sy’ın karizmasında saklı. Fransızların Oscar’ı sayılan César ödüllerinde en iyi oyuncu seçilen ilk siyahi olan Sy baştan sona oynadığı her sahneyi dolduruyor.

Farklı sınıf ilişkisini sosyal ve politik yönden sorgulamadan dostluk üzerine kuran, Fransa’da hasılat rekorları kıran film, seyirciyi iyi duygular ile uğurlamayı başarıyor.  

CAN DOSTUM-INTOUCHABLES
YÖNETMEN: OLİVİER NAKACHE, ERIC TOLEDANO
OYUNCULAR: FRANÇOIS CLUZET, OMAR SPY, AUDREY FLEUROT
 

FİLMİN NOTU: 4 (5 üzerinden)