Çağlayan

Çağlayan, çağladı...

Tandoğan’daki coşkuda vardım.

Şimdi evdeyim ve televizyonun başındayım.

Yüreğim Çağlayanda.

Bin-dirilmiş kıtaları yüreğime gömdüm.

Demokratik haklarını erdemli bir şekilde kullandılar.

Demokrasiyi bir araç olarak görenlere, büyük bir uyarı dersi verdiler.

Halkımız, türbanın cumhurbaşkanlığı makamına çıkmasını istemiyor.

Yüzde otuzluk desteğe bile ulaşmamış bir adayı, Cumhurbaşkanı olarak görmek istemiyor.

Cumhurbaşkanı adayının geçmişle ilgili davaları söylemleri onu yıpratmıştır.

İnatlaşmanın ülkemize bir yarar getirmeyeceği kesin.

Bu kadar tepkilerden, eleştirilerden nasibini almış, yıpranmış bir adayı bu ülke kaldıramaz.

Bu toplumun sabrını test etmek kadar yanlış bir şey olamaz.

Seçim diye bir şey var.

Seçimlerin sonucuna kimsenin itiraz edecek hali yok.

Cumhurbaşkanımızı da doğrudan halkımız seçmeli.

Bundan korkmaya gerek yok.

Demokrasi uzlaşmayı gerektirir.

Ülkemizde kötüye giden bir çok şey var.

Eğitimin durumunu herkes biliyor.

Binlerce öğretmen boşta geziyor. Okullarda öğretmen yok.

Eğitim çağdaşlıktan, medrese eğitimine doğru gidiyor.

Bankalarımızın kontrolü yabancıların eline geçiyor. Borsamızın kontrolü de.

İşsizlik gittikçe artıyor, en önemlisi insanımız gelecekten umutlu değil.

İyice dışa bağımlı bir ülke haline geldik.

Ekonomik bağımlılık, siyasi bağımlılığı da beraberinde getiriyor.

Açıkçası bağımsızlığımız tehlikede...

Çeşitli söylemlerle, davranışlarla ulusal birliğimiz de tehlikeye düşmüştür.

Toplumumuzu bir arada tutan en büyük güç olan laiklik aşındırılmakta.

Dolayısıyla, iç barışımızda tehlikeye düşebilir.

Bu ülke hepimizin.

Üzerimize düşen duyarlılığı göstermek zorundayız.

İstifa etmek, çekilmekte bir erdemliliktir.

Bu ülke her türlü makamın üstündedir.

Çağlayan mitingi, çağlayarak her şeyi gösterdi.