Çamardını atladım

Tanrının dedikleri iyi, doğru. Aklımızın dedikleri de. Tanrının dedikleri ile aklımızın dedikleri uyuşmazsa ne yapacağız? “Elbette Tanrı’ya uyacağız” O zaman buyurun. Yaşadığımız ve yaptığımız şeylerin çoğu Tanrı’nın dediklerine uymuyor. Hem Tanrının dediklerine uyduğumuz zaman akla ihtiyacımız da kalmıyor. Hoca bas bas bağırıyor:”Dinde fikir olmaz”

İnsanlık çıkmazda.”Tanrının yoluna uymak istiyoruz ama uyamıyoruz” tesellisiyle hayat kervanı dünya denilen sonsuz gaflet çölünde yol alıyor. Sakallı diyor ki Korkut neden hep din yazıyorsun? İyi ama sakalına kurban olduğum, bütün düğümler burada atılmış. Hayatın bir kısmının günah mı özgürlük mü olduğunu çözemeyen insanlarım çaresiz intiharı seçiyor. Dinin emirlerine uymak için yaşamını kısıtlayanlardan bazılarının “Aptallık ediyorum “ diye düşünmediklerini bilemeyiz değil mi? Keza günah çukurundakilerin pişmanlıkları da biliniyor. Hepsi de yaşlanınca nedamet getirip dine yöneliyorlar.

İşte bu ince çizgilerin neye göre çizildiği, dahası yanlış ya da kasıtlı çizildiği şüphesi vicdanıma bir misyon yüklüyor. İyilik –kötülük konularında herkes bir şey söylemiş, söylüyor. Ama aslında herkes aynı şeyi söylüyor. Din bunu bunu bunu dedi. Töre bunu bunu bunu dedi. Ali ilave bir şeyler söylemiş. Veli de eklemiş. Ama çizginin dışına çıkılamamış. Ateistin bile iyilikler konusunda söylediği şeyler din/töre kökenli. Allah yok diyor ama Allahın dediğini tekrar ediyor. Mevcut düşüncelerle aklının bulduğu arasında sıkışan aydın ise yeni bir kavram üretmiş: İyilik görecelidir. Yani benim iyi dediğime sen kötü diyebilirmişsin.

Bugün geçmişin bütün doğruları tartışılıyor. Kutsal bile eleştiri masasında. Neden? Volteriniz yazmadı mı bunları? Descartes, Hegel, Eflatun tuntuntuntuntun… Mevlana bana yol gösterir diye azıcık aklını bile çöpe attın. Bugün neyin iyi neyin doğru olduğunu bilmiyorsun. Sana yol gösterenler de bilmiyor. El Kaide benim yazılarımı okuyarak buralara gelmedi herhalde.

Şimdi istisnasız herkeste iyilik ve kötülüğün bir şekli var. Kimi adam öldürür, kimi karıncayı incitmez ama onun da insanları üzen başka yönü vardır. Yani iyilik ve kötülük konusunda hiç kimse kendini sıyıramaz; ben kötülüğün içinde yer almıyorum diyemez. Üstelik üniversite sınavı değil bu, yani doğru yanlışı götürmez; çocuğu dövdüm ama dondurma da aldım diyemezsin.

Adam sakallı “İyi adama benziyor” diyorsun. Ak pak sakalından dolayı. Ama örneğin ben köseyim, sakalım çıkmıyor. Şimdi ne olacak? Güzel bir görünüşü olana iyi diyorsun. Güzel elbiseler giyene. Bir başbakan kötü adam olur mu, mümkün değil. Hoca efendi nasıl kötü olur ya, salak mısın sen! Zenginse iyidir. Başarılıysa iyidir. Bilim adamı kötü olmaz. Öğretmense korkma. Kadınsa güvenme. Yaşlıysa iyidir; koskoca adam bu yaşta kötülük mü yapacak.  Şunun oğluysa, bunun torunuysa kötüdür. Şıh efendinin mahdumu, aç peygamber kapısın girsin!

Atın kutsal kitaplarınızı, bir şeylere/birilerine inanmanıza gerek yok ki;  sizin iyileriniz kötüleriniz belli zaten. Bir umumhane kadınına iyi diyen var mı içinizde? Allah aşkına samimi olalım, yanınıza bir hamal gelse çay kahve söyleyip buyur eder misiniz?

Türkan Şoray’ı ben de severim; marifet sümüklü Zehra’yı sevmek. Ha şunu diyebilirsiniz; sümüğünü silsin de gelsin.  50 yıldır kendimden doğru kişi görmedim. Görsem önünde hâşâ secde edeceğim.

Aşağıdakiler, ezilenler (Bunlara inanmayın; ne derlerse desinler aşağıdasınız. İnsan sevgisinden bahsediyorlar ama sakın inanmayın; onlar bir sokak köpeğini bile sizden daha fazla severler) Evet, aşağıdakiler, yukarıdakilerin hiçbir şekilde sizi rencide etmelerine izin vermeyin. Sizi aşağılayan söz ve davranışları olursa tepki gösterin. Zenginlik, mevkii insaniyet anlamında fark yaratamaz; hadlerini bilsinler!

İyi insan yoktur; iyi olmaya çalışan insan vardır. Sıfatı, mevkii, sosyal ve ekonomik durumu ne olursa olsun bütün insanlar biraz iyi biraz kötüdür. Asaletle hiç işim olmaz. En büyük asalet insan olmaktır.