Çılgın Türkler

Dünyada futbolun en keyifli ve en popüler olduğu kıtada gala gecesine hoş geldiniz. Hanımlar için kabus gibi, biz erkekler için ise rüya gibi bir ay başlıyor. Hele hele ülkemizin de içinde bulunduğu bir kupayı seyretmek farklı bir keyif olacak.

Evet bir ay boyunca hayatımız tamamen futbola endeksli olacak. Hem de ülke olarak tek yürek olacağız. Renk farklılığımız olmayacak. Takımımız gol attığında aynı anda Türkiye’nin her yerinden gol sesi yükselecek. Hep merak etmişimdir. Acaba uzaydan bu ses duyulur mu? Düşünsenize Türkiye final oynuyor, hayat tamamen durmuş herkes televizyona kenetlenmiş, Tuncay kafayı vuruyor ve gol oluyor. Aynı anda ülkemin her noktasından GOOOOOOOLLLL diye bir ses yükseliyor. Bence duyulur.

Bütün sıkıntılarımızı bir yana bırakacağız bir ay boyunca, ülke problemlerimiz hep ikinci planda kalacak. Gazetelerin birinci sayfalarını hep ayyıldız süsleyecek. Arda, Nihat, Tuncay, Marco, Emre, Servet, Kazım hep boy boy resimlerle manşetlerde olacak.

Bence bunun tadını çıkarmalıyız. Yok AKP nin kapatma davası, yok türban krizi, enflasyon, dinlenenler, dinleyenler hepsi reyting kaybına uğrayacak. Tek dileğim ve inancım bu ülkenin birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacı olduğu bu anda Türkiye’nin turnuvada en son ana kadar ilerlemesi ve kupayı kaldırması. Buna çok ihtiyacımız var.

Çünkü eminim o zaman kimimizin kafasında ayyıldızlı türban, kimimizin üstünde kırmızı bir sütyen, kimimizin üstünde kırmızı bir kısacık şort olacak ama hep berarber omuz omuza olacağız. Kimimizin üstünde Fenerbahçe forması olacak, kimimizin üstünde Galatasaray forması olacak ama omuz omuza olacağız. Belki Baykal ile Erdoğan omuz omuza Türkiye diye bağıracak Taksim meydanında. Kamplaşmalarla, bölünmelerle uğraştığımız şu günlerde o kadar çok ihtiyacımız var ki bu manzaralara.

Bir ay boyunca şu Çakarlar, Uluçlar, Bilgiçler vs. yorumcular da bir rahat bıraksalar acaip keyifli olacak. Artık takım kurulmuş ve maçlar başlayacak. Yok şu olsaydı daha iyi olurdu, şöyle oynasaydık daha iyi olurdu bilgiçliğinden vazgeçsek, sırf kendi egolarımızı tatmin etmek amacıyla anlamsız eleştirme hastalığından kurtulsak, bu formayı sırtına geçiren ve ıslatan çocuklara hangi takımdan olursa olsun Tam Destek versek ne kaybederiz ki.

Fenerlisi bıraksın Fatih Terim düşmanlığını, Galatasaraylısı bıraksın Semih düşmanlığını. Bu takım hepimizin takımı. Özellikle büyük salonlarda maç seyredilirken Semih gol attığında Fenerliler ayağa kalkıp Cimbomlulara dönüp “İşte Semih gördünüz mü?” diye nispet yaparak sevinmesin. Tam tersine birbirleriyle kucaklaşsın ve ortaklaşa goooooooooool diye bağırsın. Ya da Kazım gol kaçırdığında Cimbomlular Fenerlilere nazire yaparcasına “bu adamı oynatırsan olacağı budur” demesin.

Aslında benim ülkedaşlarım böyle değil. Onları dolduran bir güruh var. Uluçlar, Çakarlar adres verir benim insanım da gaza gelir ve kamplaşır. Bu milli takımda daha önce yaşandı.

Sizlere tek tavsiyem maçları eleştirme hastalığına yakalanmadan oyuncularımızın hepsine aynı mesafede aynı yürekle yaklaşın. Ve coşkuyu yaşayın. Bu ihtiyacımız olan tek şey.

Bu akşam Portekiz galibiyetiyle başlıyoruz Allahın izniyle. Neden mi bu kadar eminim. Portekiz kadrosuna bir bakın. Şöhretler topluluğu. Beklide turnuvanın maddi olarak en değerli takımı. Ama inanın takım değiller. Bu akşam göreceksiniz. Biz ise bir takımız. Bizde her oyuncu hem kendisi için hem de aynı mevkide kendisine yakın dört kişi için oynayacak. İyi izleyin. Bir Deco Ronaldo’ya yanlış pas attığında Ronaldo mimikleriyle onu ezecek. Ama bizde böyle bir şey olduğunda hata yapana bütün arkadaşları destek olacak.

Buna bütün kalbimle inanıyorum. Bu gece gala gecemizde 2-1 galip geleceğiz. Ulusal takımımıza bol şans ve başarı diliyorum. Onlara olan inancım sonsuz. Aynı şekilde onlara bir baba gibi yaklaşan Fatih Terim’e de güvenim tam. Eğer sizlerin de güveni tamsa, bir iki paragraf bile olsa bunu yazın. Kim bilir belki okurlar. Eminim Uluç’u Çakar’ı okumaktan dinlemekten bıkmışlardır ve motivasyonları bozuluyordur. Oysa biz hepimiz yazarsak ve milliyet blog bu yazdıklarımızı ana sayfaya taşıyıp onlara duyurursa, MAB’ın deyimiyle sokaktaki insanın sevgisi ve coşkusuyla oyuncularımız ve hocamız da coşabilirler.

Gökhan TANĞ