Çocuğum!

Gözlerin

den, damla damla süzülen boncuk misali yaşları ana yüreğimle silmek isterdim.O çıplak ayaklarını, üşüyen bedenini, bağrıma basıp ısıtmak için inan neler vermezdim.

Sevgi dolu, bahar dalları gibi ümitlerini yeşerttiğin minik yüreğine; umut dolu yarınlar aşılamayı arzu ederdim.

Mutluluğun, sevincin, senin varlığınla çoğaldığını ve büyüdüğünü bilmeyenlere, öğretmeyi yeğlerdim.

Uyuşturucunun kol gezdiği sokaklarda; üç beş kuruş uğruna seni kullanmaya kalkan insafsızlara karşı, seni koruyup kollamayı,

Minicik vücudunu istismar etmeye kalkan, gözü dönmüş vicdansızların, hukuk ve de insanlık önünde sonsuza değin mahkûm olmalarını,

Asla ve asla hiçbir ortamda, fiziksel, psikolojik ve cinsel şiddete maruz kalmamanı ve hatta bu kavramları hiç tanımamanı dilerdim.

Senin sıcacık bakışlarının; buz gibi kalpleri ısıtıp da merhamet yüklenmelerini ve vicdanların titremesini sağlamasını beklerdim.

Acılara teslim olan benliğini, saflığını, ümitlerini ve insanlıktan beklediğin yüceliği sana veremediğimiz için beis duyduğumu bilmeni istedim.

Belki bugün ya da bir gün bu satırları okuduğunda; nerede ve nasıl ve de ne şartlarda yaşıyor isen çocuğum! Senin için ağlayan, seni düşünen ve seni çok seven gönüllerin de var olduğunu bilmelisin.

Her 20 Kasım’da Dünya Çocuk Hakları Gününü, senin ve tüm çocukların haklarınızın adil olarak teslim edildiği bir gün olarak kutlamanızı, sizden sonra gelecek nesillere de yansıtmanızı canı gönülden dilerim.

Ayşen Arslangiray Kura

20.11.2011/İzmir