Daha yükseğe teyze!

Gözümü uyku tutmamıştı. Gece yarısıyla cebelleşiyorum. Bu yetmezmiş gibi yatak odamın parka bakan penceresinden de sesler gelmeye başladı. Salıncak gıcırtısıydı bu. Doğrulup perdeyi araladım. Yarı aydınlık parktaki salıncağı belirledim. Salıncakta yaşlıca bir teyze sallanıyordu. Tam karşısındaki bankta da kocası olmalıydı. Sakallı bir amca ürkek gözlerle civar evleri kesiyordu. Ele güne rezil olacağız kaygısındaydı sanki.

Onları inanılmaz bir keyifle izlemeye devam ettim. Bir ara el kol işaretlerinden anladım. Teyze daha yükseklere çıkmak için kocasını çağırıyordu. Salıncağı alabildiğine hızlandırsın diye. Yaşlı adam ağır adımlarla ve yine ürkek, geçti salıncağın arkasına.

Şimdi daha bir gıcırdıyor, daha bir yükseklere erişiyordu salıncak. Gecenin karanlığına alışan gözlerim onu daha iyi görüyordu. İnanılmaz bir coşku yaşadığı kesindi teyzenin. Bir ara başörtüsü de sıyrıldı başından. Ama umurunda değildi. Sanki onlarca yıldır özlemini duyduğu bir sevince uçuyordu. Gecenin yıldızlarına değiyordu sanki ak-pak saçları…

Pencereden kafamı çıkarıp, daha yükseğe teyze! daha yükseğe! diye bağırmak geldi içimden. Ve bu ülkede, ömrü boyunca bir kez olsun salıncak keyfi yaşayamadan o dünyaya göçen on binlerce teyze için bağırmak geldi içimden. Daha yükseğe teyze! diye…

Ama kıyamadım bu muhteşem keyfin güzelliğine. Başımı yastığa koydum. Ne zaman dalmışım bilmiyorum…

Salıncağın gıcırtısı ninnim olmuştu beklide…

Kemal Tipioğlu.