Dehşet ! İnanamayacaksınız !Özel bir bakımevi.

Bu gün pazar. Eşimin halası alzheimer hastası. Bir fabrikatör eşinin bulunması gereken en son yerde.
Bu konulara girmek canımı yakıyor ve girmeyeceğim. Özel bir bakımevinde.

İsim zikretmiyorum. Önemli olan isimler değil. O ismi zaten gerekli mercilere ileteceğim.

Efendim, burada bakılabilmeniz için 2 kişilik odalar için 1900.-, 3 kişilik odalar için 1700.-ytl vermeniz gerekiyor. Şifre veriyorlar, hastalarınızı kameradan izleyebiliyorsunuz. Küçük bir bahçesi var, cadde üzerinde, üç katlı bir bina. Tertemiz, pırıl pırıl.

İçeriye girdiğimizde bizi ilk karşılayan bir kadın çığlığı oldu. Normaldir. Demans hastalarında görülen bir tepki. Hatamızın ismini söyledik, 3.katta ki kafeteryaya çıktık. 150 metrekare bir yer.
Renk renk deri koltuklar. Plazma tv. Kısaca vitrin düzgün. Annelerini ziyarete gelmiş bir çift var !
Yerler taş, bir tane ufo ısıtıcı var. Ortam soğuk.

Uykusu gelen yaşlılar, koltukların üzerinde uyuyor. Bir kısmı oturduğu yerde, bir kısmı uzanmış. Katlarda kat görevlisi yok.

Bu tip yerleri iyi bildiğim için farklı gözle bakıyordum elbette ki. Bir de geçen haftadan duyum almıştım. Hastamızı ziyarete giden yakınlarımıza giyecek bir şeyi olmadığı, kalın birşeyler getirilmesi söylenmişti. Hastamızın çok üşüdüğünü duymuştum. Kendisi farkında değil , ama kendisini öpenler yanaklarının, ellerinin buz gibi olduğunu söylemişlerdi. Talep üzerine kargo ile giyecek gönderildi. Fakat konu yakınlarına söylendiğinde çok şaşırdılar. Yeterince kalın kıyafet götürmüşler çünkü...

Bu bilgiler doğrultusunda odasını görmek istedim. 3.kat'a indiğimiz an girişte duyduğum çığlığı duydum. Kapısı açık bir odadan geliyordu. Önce halanın odasına girdim. Soğuk olduğunu hissedince radyatörü tuttum. YANMIYOR ! Tuvaletin camı açık. Buz gibi. Bakıcı halayı tuvalete götürdü. Dolaşan ve tuvalet ihtiyacı olduğunu söyleyen hastanın altını bezledi (! ) Bu hastalarda doğru olabilir, bilmediğim bir konuda konuşmam. Ancak 1900.-ytl alınıyorsa , hastalığın daha ileri safhalarında bu uygulama daha uygun olur diye geçirdim içimden... Bakıcıya kaloriferlerin neden yanmadığını sorduğumda " arıza var" yanıtını aldım. Akşam odalarda yatmadan önce 1 saat ısıtıcı yakıyorlarmış. Yatakların altına da battaniye seriyorlarmış. (!) Doğruluğuna inanmayı istesemde inanamam.
Çoğunluğu taş, ortada pis kokan bir halı. Hiçbirşey yanmayan bir ortamı 1 saatte ısıtsanız ne olacak ki? Gece kalksa , tuvalete gitse buz gibi. Bu insanlar yaşlı ve hasta !

Dolabına baktım ve şaşırdım. İçerisi her türlü giyim eşyası doluydu. Geçen hafta gönderilen kıyafet aynen duruyordu (!). Giydirilmemenin adı, kıyafeti yok olarak lanse edilmişti. Üzerinde başka birisinin kıyafetini görende var (!)

Bağıran hastanın odasına gittim. Resimlerde de göreceğiniz gibi hasta ve yaşlı kadın koltuğa bağlı !!!!!! Karşısında küçük bir ısıtıcı. Korkunç bir idrar kokusu. Bağırıyor ve kurtulmak istiyor.
'Sakin ol' diyerek elini tuttum. Göz teması sağlamaya çalışarak, sakinleşmesine yardımcı oldum. Bu arada bildiğim bütün duaları okudum. O an kendimi çok çaresiz hissettim. O debelendikçe, o'nun bir anne, bir insan olduğu geldi aklıma ve isyan ettim ! Elimi sıkıca tutup ağzına götürmek istediğinde , ısıracağı ihtimaline rağmen sesimi çıkartmadım. Ama o elimi öptü. (!) Sarıldım kendisine. Ter içinde kalmış. Tam karşısında sıcak ve bağlı (!) Resimde de göreceksiniz eli elimde ve sakinleşmiş bir şekilde.

Giriş kata indim, yetkili ile konuştum.

-Kaloriferler neden yanmıyor ?

-Arıza var. Tamir ediliyor.

-Görebilir miyim tamircileri ?

-Bu gün pazar diye gelmediler.

-Ne demek gelmediler , bu yaşlı insanlar buz gibi ortamdalar. Madem yetkilisiniz sahiplerine iletin şikâyet edeceğim.

-Doğalgaza abone olundu o bekleniyor. Bu hafta içinde hallolacak.

-305 numaralı odada ki hasta neden bağlı?

-Efendim o hasta 99 depreminden sonra böyle olmuş. Sahipleri de evde bağlıyormuş. Bu gün gelip yemeğini yedirip, bağlayıp gittiler.

Yeniden kafeterya'ya çıktım ve annelerine ziyarete gelen çifte durumu izah ettim, ilgilenin takip edin dedim. Bana aynen şu ifadeyi kullandılar. "Siz aşağıdayken konuştuk. Merak etmeyin hallolacakmış." Bu güne kadar farketmediniz mi? diye sordum. "Yoo dikkatimizi çekmedi." dediler.

Evet hal bu !! Bazıları için bu anlattıklarım doğal olabilir. Ama değil. Bu güne kadar gittiğim devlet'e ait huzurevlerinin rehabilitasyon servislerinin hiç birinde böyle bir manzara görmedim. Olsa bile biliyorsunuz ki güç buna yetmektedir. Personel yetersizdir, kimsesizlerdir.. Ama yanmayan bir kalorifer asla ve asla ...

Zannedersem ben evlat olmayı herşeyden önemlisi insan olmayı fazla abartıyorum. Bazı hastalıklar var ki ayda değil 2 milyar kaç para verirseniz verin bakımı zordur. Kabul ediyorum. Ama şu var ; parayı veriyorum gerisi beni ilgilendirmez mantığı hiçbir vicdana sığmaz. Kontrol etmek, sık sık denetlemek gerekir. Bakmak değil, görmek gerekir. Akıl hastası bile olsa sevgiyle sarılmak, saçını okşamak gerekir. Acılarını sarmaya çalışmak, itmemek, anlamsız konuşmalarına bile dahil olup onunla ağlayıp, onunla gülmek gerekir.

Hepimiz için değişmez bir kural var. Bir gün hepimiz o yaşa geleceğiz. Üstelik yarınlar, alın yazısı gibi bilinmez ve sürprizlerle dolu. Ne kadar sağlıklı , zengin , itibar sahibi olsak da yaşlılıkta bizi nelerin beklediğini bilemeyiz. Herşey emanet. Görüldüğü gibi 1900.-ytl de vermeniz , sevdikleriniz etrafınızda olmadığı sürece, huzurevi yada bakımevi'nde bir başınıza kalmanızı engelleyemiyor.

Hastaya, yaşlıya, engelliye, çocuklara bakmak vicdan, merhamet, sabır ve sevgi ister.

Buradan soruyorum bu bakımevi yetkililerine. Hastahane değilseniz bu denli ağır bir vak'ayı neden kabul ediyorsunuz? Neden katlarda kat görevlisi yok? Uykusu gelen yaşlı insanlar neden kafeteryada ki koltukların üzerinde uyuyor? Odalarında uyumaları, bakıcı tahsis etmeniz gerektiği için ek bir külfet mi getiriyor ? Çalışma ruhsatınız var mı? Varsa bu şartlarda nasıl aldınız o ruhsatı?

Yetkililer ! İstanbul'un göbeğinde bu bakımevi'ni neden denetlemiyorsunuz? (Saçma bir soru oldu.)

Sağlıklı, mutlu bir gelecek diliyorum.