Demem o ki …

1…

Her telden

Çal

Ama tek ver sesi…

Baktın, notalarını dinleyen yok. E o zaman kardeşim sen de;

Çalma

Sessizlik de güzel durur. Gerçekten…

Otur düşün. Belki yapabileceğin güzel şeyler vardır. İllaki herkes müzisyen olacak değil ya! Adamlar gece gündüz uğraşıyorlar; sadece bir notayı daha iyi ‘çalabilmek’ için.

Yazmayı dene…

O da mı olmadı. En azından oku. Onca yazılmış metin var. Belki pek çoğu raflarda tozla bir oldu. Sil üstünün kirini, eski yazı-yeni yazı demeden oku. Okumak iyidir, yarar verir insana. ‘Çalmayı’ bilmiyorsun, müzisyen olamadın, e kalem de tutmadı el!

Gözlerini dene…

Belki içinde gizlenmiş çalışkan bir insan vardır. Üretken ol, insanlığa yarar sağlayacak işlerle meşgul ol. Tüketmek kolay iştir. Alır harcarsın. Üretmek de zordur hani bir nota çalabilmek kadar. Her insanın harcı değildir. Hem bakarsın üretkenliğin bir müzisyenin çalmasına aracı olmana neden olur. Kim bilir belki o sayede ‘çalmayı’ da öğrenirsin…

Ya da en güzeli gel sen bari insan gibi yaşa! Çalmaktan fayda gelmedi insanlara, çaldıkları gibi gidiyor telden. Ses kalmıyor geride. Çalmayla gelenden fayda da yok zaten. Üç kuruş için değmez, ama her telden çalmaya alıştırılıyoruz. Bari sen farklı ol, tel olma mesela insan ol;

Çalma…

Demem o ki…

Yûnus gibi bakalım olaya;

Mal da yalan mülkte yalan

Gel birazda sen oyalan…

Kadir İmdat

14.01.2012