1973 doğumluyum; yaşım hesapladığınız kadar, yaşadıklarım yüzler kadar, yıllardır gökyüzü hep yağmurlu benim için... 7 çocuklu bir ailenin 7.çocuğu olarak prematüre bebek olarak açmışım gözlerimi dünyaya.. Her zaman nereli olduğumu köklerimi merak ederek büyümüşüm.. Hep bir yanım eksik oldu. Hiçbir yerli değilim, çocukluğu..
Hey gidi günler heyy nerde o eski dostluklar
merhabalar; yazdıklarınızı içim burkularak okudum...çok yeni yaşadığım benzeri bir durumda annem senin evine gelmem bir daha diyerek evimden gitti ve arkasından hiç günahı olmayan amacı sadece benim yanımda olmak olan eşime bir dolu laf etti...sonuç mu ben onun davranışlarına anlam veremedim kırıldım ama o bana nefretle yaklaştı...yaşadığım duygusallık evliliğimde hiç sorun olmamasına rağmen evliliğimi ve eşimi sorgulamama neden oldu...bilemiyorum blog arkadaşım yardımcı olamadım ama bize yapılanlara karşılık gösterdiğimiz davranışları kendilerine yormaları ve sadece kendi pozisyonlarını düşünmeleri daha çok acıtıyor...
05 Nisan 2012 15:02Bir gün deselerdi ki bana...
Kaybınız için çok üzüldüm...Dakikalarca ekranımda yaşadıklarınızın hayali geçti...Hastanelerde yaşadıklarımız malesef ilk değil son da olmayacak oysa tek istediğimiz güler yüz,şefkat,ve birazcık ilgi...yani insanca yaşanılabilecek çok da mülteci olmayan bir istek...Nasıl dayanılır bilmiyorum söylenecek hiç bir sözün içinizdeki yangına serinlik vermeyeceğinin farkındayım ama inanıyorumki anneniz kendisine böylesine değer veren evlatlara sahip olduğu için çok mutludur...ve hala size gülümsüyordur...
14 Ekim 2010 09:33Yağmurda yürümek
garip bir duygudur yağmurda yürümek... bir yandan ıslanmamak için acele edersiniz ama iç sesiniz yavaşla der,bir yandan öfkelenirsiniz çamurlandığınız için ama iç sesiniz gülümse der...keyif alırsınız aynı zamanda hüzünlenirsiniz...
25 Aralık 2009 11:48- Toplam blog
- : 5
- : 783
- Kayıt tarihi
- : 13.12.06