Dıgıdık Dıgıdık Blog Blog

Başlığa bakınca “bu ne” diyenler olacaktır. Günlük düşünme aktivitelerimden birinde (mekanın neresi olduğu herkesçe malum) “Ne olacak bu blog kategorisinin hali” diye düşünürken aklıma bir fıkra düşüverdi. Başlık oradan mülhem. Fıkrayı vereyim önce, sonra da mevzua gireriz.

Öğretmen sınıfta Ali’ye:
-Evladım, “Bir at koşuyormuş, denize düşmüş ve boğulmuş” cümlesini İngilizce’ye çevir bakalım.
Ali cevap vermiş:
- The horse dıgıdık dıgıdık cumburlop glu glu

Ortalıktan bir süre kayboldum, bir döndüm ki neler olmuş neler! Blog kategorisi birbirine girmiş. Daha doğrusu blog kategorisine birşeyler yazanlar birbirine girmiş. Tabi yılda birkaç defa böylesi karışıklıklar olmuyor değil. Oluyor olmasına da benim gibi bir süre blogdan uzak kalanlar için meseleyi anlamak deveye hendek atlatmaktan daha zor oluyor. Yaşayarak öğrendim.

15 günlük bir ayrılık sonrasında biriken blogları okumak üzere bilgisayar başına geçtiğimde enkaz devralmış bir hükümet gibi oturduğum yerde kalakaldım. Biriken bloglar bir yana, onlara yapılmış yorumlar bir yana, tartışılan konular da başka bir yana. Hepsini derleyip toparlamak hayli zaman ve emek istiyordu.

O kadar zamanım olmadığı gibi uzun süre oturamama sendromum da devam ettiğinden belli bazı blogları okuyarak meseleyi kavramaya gayret ettim. Ettim etmesine de kavrayınca elime bir şey geçmedi. Her zamanki gibi bir kaşık suda fırtınalar koparılmış, klavyelerin tuşlarına acı acı basılmış, kalpler kırılmış. Ağzımda buruk ve acı bir tat kaldı vesselam..

Şimdi meselelere tek tek dalıp şeytanı kendimize güldürecek değilim. O zaten epey bir zamandır kıs kıs gülüyor halimize. Bir kahkaha da biz vermeyelim hanesine.

Sevgiden girip saygıdan çıkacak; muhabetten dem vurarak aşka varacak da değilim. Zaten yazsam kim dinler beni. Üstelik sanki nasihat ediyormuşum gibi algılanır daha beter tepki alırım. Meselenin aslını başlıkta verdik zaten; “dıgıdık dıgıdık, blog blog” :)

O zaman ne demeye blog kategorisine yazıyorsun diyecek olursanız, hani uzun süre yoktum ya, geldiğimi haber vereyim istedim.

Tek diyeceğim bu değil elbet. Diyeceklerim çok. Hele bir soluklanayım..

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

İstanbul / 13 Haziran 2011

Twitter.com/murathacioglu

murathacioglu.com