Dilenci

Oturdum bilgisayarımın başına, mutluluk ile ilgili yazı yazmak için henüz ilk tuşuma basmadan işyerime 30 yaş cıvarlarında erkek dilenci geldi..

Hemen şimdi, biraz önce..

O genç insan'a dilenci yakıştırmasını da uygun bulmuyorum..

"Taşı sıksa suyunu çıkarır" konumunda..

Elinde baston'uyla, bir ayağını seke-seke yardım istedi benden..

Öylesine yürüyüş tarzı geliştirmiş ki kendisine, gören 'bir ayağı tutmuyor' der..

Rahatsızlığını sordum;

Tedirgin bir cevap'la..

"Belim ağırıyor" dedi..

O'na temennim şu oldu;

Kendini bu genç yaşında üretmeden, çalışmadan vucüdunu tembelleştiriyor ve farkında olmadan yıpratıyorsun, ekonomik sıkıntıda olduğunu tahmin ediyorum ama yaptığın ile çözüm getirmiyecektir sorunlarına. Gerçek yardıma muhtaç durumdaysan ( arka sokağımızda bulunan Kaymakamlık binasını tarif ederek ) Kaymakamlık makamına muracaat etmesini önerdim.

Genç adam işsizlikten yakınarak, iş bulamadığını söyledi daha sonra..

Önerime cevap olarak; yukarıda 2-3 işyerine uğradıktan sonra Kaymakamlığa gideceğini söyleyerek tekrar seke-seke diğer işyerlerine yönlendi..

Böylelikle bana ikinci numarasını da çekmiş oldu..

Ülkemizde işsizliğin oranı yüksek olduğu bilinmektedir..

Her işsiz kalan kimse dilenciliği meslek haline getirecek diye bir kural yoktur..

Daha çok ramazan aylarında sayıları artan dilendilerin şimdilerde kriz bahanesiyle artmaya başladığını gözlemlemekteyim..

Adeta kriz'i fırsata dönüştürüyorlar dilenciler..

Elbette bu görüntüler ülke fotoğrafını de gösteriyordur. Sosyal devlet olarak daha fazla bu gibi görüntülere sahne olmaması için iyi bir maliye politikası uygulamaya konularak öncelikle kayıtdışı ekonomiyi kayıtaltına alınarak toplanan vergi gelirlerinin bir kısmını sosyal harcamalara ayrılmalıdır..

Kısacası toplanan vergi gelirlerinin yerlerine ulaşması gerekmektedir.

Yerine ulaşan vergi gelirler ile birçok sosyal meseleleri çözeceği gibi, canlı örnekte gördüğüm dilencilik mesleğini de ortadan kaldıracaktır..