Dilimin Teri

İzmir Kitap Fuarından

önce harfler yürür, tıkır tıkır

kardeş kardeş elele tutuşurlar

beyninde döner durur kelimeler uğultusu

akla düştü mü bir kez, göze girmez beden uykusu

tinde başlamıştır bir şiirin sancısı

bir yabancı gezinir içinde

sen, sende bulamazsın kendini

yaşanılmayan, unutulmayan olur kalır sende

bilemezsin, bir sonraki yolculuk nereye

ateştendir kalemin

yakarken beyaz kâğıdı, yanarsın sen de

konuşamadığın, ne çok şey kalır yine de

durmadan sürer geceyle dalaşın

boş istasyonlardır hüzün durağın

meçhuldeki, o bilinmez sevgiliyi beklersin

sabahla kavuşmayan gözlerin

ışığı kovalar durur durmadan

acıyla kuşanır dört bir yanın

vatan düşer aklına

ölümlere gider gider dönersin

hain damgasını basarlar yüreğinin üstüne

sen yılmaz bekçisin

kör topal ilerler yine adımların

çatlayan toprağa

çiçeksiz baharlara ağlarsın

dünyanın seyrinde, kanadını kıran martısın

dalında misafir yaprağa

şebnem olur dökülür dilinin t e r i

ustalar bile unutuluyorken

ardından, adın anılmayacak belli

ama hiç değilse yaşarken bilsinler seni

sancıyı çeken sen, doğuran sensin

gelip de emeği çalmasın birileri

(...her biri bir çocuktur büyüttüğüm...)

10 Aralık 2010

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....