Diyarbakırlı bir annenin sesi

Bir televizyon kanalının Haber Programında Diyarbakır’lı kadınların konuşmaları aktarılıyordu. Konu Diyarbakır olunca acaba yine ne oldu diye programı dikkatlice seyretmeye başladım. Çünkü son yıllarda Diyarbakır’ın adı terörle özdeşleşir olmuştu. Birkaç dakika sonra işin aslının düşündüğüm gibi olmadığını görünce sevindim. Programdaki kadın Türkiye Grameen Mikrokredi Programı çerçevesinde yürütülmekte olan mikrokredi uygulamalarından nasıl faydalandığını; bu krediyi almakla hayatının nasıl değiştiğini anlatıyordu. Spiker kadının anlattıkları üzerine, yanındaki konuğuna mikrokredinin ne olduğunu ne zaman başladığını sordu. Konuğun ifadelerine göre; mikrokredi uygulaması Türkiye’de ilk defa Diyarbakır’da 18 Temmuz 2003 yılında başlatılmış olup halen 37 ilde başarılı bir şekilde yürütülmekte. Mikrokredi yoksul kadınlara kendi işini kursun diye hiçbir teminat ve kefalet istemeden, tamamen güvene dayalı yaklaşık 29.000 yoksul kadına 38 milyon liradan fazla kredi vermiş ve verilen kredilerin vadesi gelince % 100 geri dönüşü sağlanmış. Bu açıklamadan sonra spiker tekrar kadına döndü. Kadın heyecanlı bir şekilde kaldığı yerden anlatmaya devam etti: ‘Önce Türkiye Grameen Mikrokredi Programı uygulayıcısı olan Türkiye İsrafı Önleme Vakfı aracılığı ile 500 TL kredi alarak evde çeyiz işi yapıp satmaya başladım. İşlerim ilerledikçe dükkân kiralayarak işlerimi devam ettirdim. Şu anda yanımda iki kişi işçi olarak çalışmaktadır. Spiker kadına soruyor: “ Hayatından memnun musun?” ‘Evet. Çok memnunum. Çünkü bir gelirim var. Kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Kocamın eline bakmıyorum. Çocuklarımın iyi yetişmesinde aileme katkıda bulunuyorum. _Kaç çocuğun var? _Altı tane hepside okuyor. Bayan anlattıkça benim sevincim artıyor. Derin derin düşünmeye başlıyorum. Demek ki kadınlara imkân verilirse bütün zorlukların üstesinden gelebilecekler ve hayatın huzurlu bir şekilde yaşanmasında büyük katkılar sağlayacaklar. Kadını konuşmaları şu cümlelerle bitiyordu. ‘Altı çocuğumun altısı da okuyacak teröre bulaşmayacak. Bende bu sayede bir terörist annesi değil ülkesini seven, ülkesinin kalkınması için gayret eden bir vatan evladının annesi olmakla gurur duyacağım’ Ben sadece Diyarbakırlı bir bayanın anlattıklarını dinledim. Demek ki diğer illerde de ne güzel işler yapanlar vardır. Kadın demek anne demektir, anne ise topluma birey yetiştiren ilk öğretmen. Kadın ne kadar güçlü olursa yetiştirdiği bireyler ve dolayısıyla toplum o kadar güçlü olur. Ayrıca üreten toplum olmaktan daha güzel ne olabilir. İşsizlik ve parasızlığın insanların ruh sağlığı açısından ne kadar önemli olduğunu gerek televizyonlar gerekse gazetelerin 2.-3.sayfa haberlerinden görmekteyiz. İnsanlar iş imkânı buldukça toplum ruh sağlığı da düzelecektir. Lafın özü mikrokredi tam bir kelebek etkisi yapmaktadır. Adı mikro etkisi makro diyebiliriz. Bu güzel işlere vesile olanların Allah yar ve yardımcısı olsun.