Doğduğunda da para verip görmüştük.

Yil 1977. Aralik ayinin 25'inci gunu. Zeynep Kamil Hastanesi'ne gittik. Amacimiz bir gun once dogan oglumuzu gormek. Yanimda babam. Ziyaretci kabul etmediler!... Ama; bebegi bir hastabakici asansorle asagi indirdi. Asansorden inmeden, kapisindan bebegin yuzunu acip gosterdi. Param o zamanlarda yoktu... Babam; bebegi bize bir dakika gosteren hastabakiciya emeklerinin karsiligi olarak yuz lira odedi!...

Gectigimiz haftanin Cuma gunuydu. Multeci Mahkemesinin hakimi Umut'un konusunu tekrar gozden gecirmeyi kabul etmis. Kefalet ucreti istiyorlar. Yine paramiz yok!... Mevcut paramiz yetmiyor. Saga sola, ese dosta, ona buna kafa vuruyoruz. Oglen saat bire kadar odeme yapamazsak, tekrar hapise sokacaklar. Cumartesi-Pazar ve sonrasinda parayi bulana kadar icerde!...

Neyse!...

Amerikan Hukumetinin ayibini, bir Amerikali aile dostumuz hanim kapatti. Gidip parayi odedi. Umut'u cikardi.

- Babalar gunun kutlu olsun, dedi...

Diyecegim. Bu oglani gorebilmem icin hep benden para isterler! Bende de para olmaz!...

Demek ki; otuz yilda bir yere gelememisiz...

Bakalim bundan sonraki yillar neler gosterecek?