Dostum, arkadaşım, kardeşim Narçiçeği

Her sabah uyandığımda ilk işim PC nin başına geçip Bloğa göz atmak. Bu sabah okuduğum başlıkların bazıları beni derin üzüntüye sürükledi.

Yüzyüze karşılaşma şansı bulamadığım ama telefonda vesile yaratıp aradığım arkadaşim, kardeşim Narçiçeğinin hakkın rahmetine kavuştuğunu öğrendim. Üzüntüm sonsuz. Cep telefonundan aradım . Telefona çıkan ablası imiş ama sesleri benziyordu. Burada sabah orada gece yarısı. Vakit uygun olmadığı için özür diledim. Büyük bir incelikle bu tür günlerde zamanın önemli olmadığını söyledi.

Narçiçeği yazdığı kitabı yollamıştı. Teşekkür için aradığımda ev telefonuna çıkan olmadığı için cebinden aradım. Önce kızı çıktı. Kendimi tanıtınca "Anne, Nursen teyze "diye telefonu ona verdi. Sesi yorgun gibiydi. HAYROLA diye sorunca "Hastanedeyim , tedavi görüyorum." dedi. Daha önceki konuşmalarımızdaki sesi duyamadım. " İYİ OLACAĞIM. Merak etme." dedi. İşte bu NARÇİÇEĞİ diye düşündüm. Benden farklı. Hemen ümitsizliğe kapılan benden farklı.

Kitabını okumaya başladığımı söyleyince "Okuduktan sonra eleştirileri yaz ya da söyle oldu mu ?" dedi.

Kitabını okuyup bitirdim. Arayacaktım telefonla ama dünya telaşı... günler geçti. Şimdi kardeşim bu dünyada değil. Acılarından hiç sözetmedi ama o amansız hastalığın insana ne acı çektirdiğini duydum . ARTIK ACI ÇEKMEYECEK .

Sevdiklerini gözyaşına boğacak... Okuduklarıma göre buranın akşam 10 civarında son yolculuğuna uğurlanacak. DUALARIM SENİNLE ARKADAŞIM.

Ailesine sabır diliyorum. RAHAT UYU NARÇİÇEĞİ...