Dünyanın dibi çıktı

Böyle bir girizgah sözü yakışık almaz ama söylenecek sözde kalmadı.

Gerçekten dünyanın dibi çıktı.

Dünkü yazımda ben de çekimser kalmamız gerektiğinden bahsetmiştim ve bu zalimlerin dümen suyuna değil ama propagandalarının tesirine kalmıştım.

“Baskıcı ve acele tavır nedir” diye sormaya zaman kalmadan yaptırım kararını bu kadar aceleye getirmelerini kavrayamadan görüş bildirmiş hata etmiştim.

Resmen İsrail'in propaganda silahıyla vurulmuştum.

İsrail basın ateşeliği uydurma harbinin yayınlandığı siteyi basın mensuplarına servis ediyor.

Biz de oradan buradan okuyarak yanılıyoruz.

Türkiye’nin küçük ortak olduğu Soğuk Savaş yıllarındaki gibi hareket etmesini beklememeliyiz. Bunu ezberlemeliyiz.

Türkiye’nin Amerika’ya veya batıya sırtını dönmesi demek değildir bu. Politikalarının İslamileştiği anlamına da asla gelmez. Hem gelse ne olur. Bence hiç mahsuru yok. Batı düşünsün. İçeride Soğuk Savaş’ın sona ermesinden bu yana yapısal olarak gerçekleşen değişimleri tanımalı ve farklılıkları gücümüz yettiğince en iyi şekilde yönetmeye çalışmalıyız.

Bu başka bir şey ama ait olduğumuz coğrafyada kendimizce bir başımıza dünyanın diğer güçleri ile birilikte hareket etmek batılı dostlarımızın canını sıksa da devam edeceğe benziyor.

Son yardım konvoyuna yapılan alçak saldırıdan sonra Ülkemiz çok fazla bir şey istememişti.

Resmi özür istedik, ölenlerin cenazelerini istedik. İnsanlarımızı dönmesini istedik. Elbette sert politik tavırlar takınmak zorundaydık.

Bunu hazmedemeyen batı bu haklı konumda yanımızda olmayan batı değişen ve gelişen yeni politikamızı anlamada zorlanıyor, propaganda silahının üstünlüğü ile bizi de yanıltıyor…

Ortadoğu'da büyük bir oyuncu olma isteğinin, genel hissiyatımla görünse de aslında İsraile verilen desteğin acımasızca bize karşı kullanılmasından doğan tepkidir.

Barış istiyoruz bu coğrafyada. Bunu İsrail-Suriye arasındaki ihtilafta aracı olarak hareket etme isteği ile gösterdik. Bunu ABD-İran arasında da aracı rolü üstlenerek sürdürdük. Takas anlaşmasıyla yaptığımız yine aracılıktı ama değişen politikamızın daha geniş boyutunun bir parçasıdır bütün bunlar.

Ülkemize yeni fırsatlar açan Soğuk Savaş'ın sona erişinden beri yaşanan değişimlerin toplamını çok iyi algılamamızdan kaynaklanıyor.

Türkiye, asırlarca dâhil olduğu Ortadoğu'da Osmanlı İmparatorluğuna uzanan geleneksel rolüne dönüyor.

Bu yargıya varan batı dışişlerinde bir akademisyenin bakan olmasını bile doğru yorumlayamıyor bana göre.

Ben Davutoğluna “ Türklerin Milenyum Sürümü” dedim.

Batı bu sözüme anlaşılan birkaç yılda gelebilecek. Belki o zaman bilinen oyunlarını oynamaktan vazgeçerler.

Bugün sergilenen tavır Türkiye'nin kendisini Soğuk Savaş sonrasına ayarlamasını temsil etmektedir. Birleşmiş Milletlerde bu hayır Türkiye’nin, güvenlik bakımından ABD'ye daha az bağımlı hale geldiğinin işaretidir.. Soğuk Savaş'ın sona erişi, Türkiye'nin tarihsel olarak siyasi ve ekonomik çıkarlarının olduğu alanlarda -özellikle de Ortadoğu ve Orta Asya'da- yeni fırsatlara doğru koşması kaçınılmazdır.

Bunu fark eden devletimiz gereğini bana göre olabildiğince yapıyor.

Batılılar istediği kadar bize bakıp “dünyanın dibi çıktı” desinler.

Bu yazım bitti… Tam gazetem Karadeniz Virahabere gönderecektim Milliyet İnternete bakayım dedim. Bu yazımı doğrulayan konu resmindeki manşeti gördüm…

Sevgi ve saygılarımla…