Düş peşinde

Size anlatacağım hikaye çok uzaktan geliyor. Bu dünyanın çok uzaklarından gelmesine sebep olan dünyaların tarihini, bir kitapta asılı ya da bir ağaca boyanmış şekilde bulamazsınız. Bir düşünün ; gökyüzü uykudaymış gibi görünür bazen…

Eve dönüş vakti, Çocuk!

Gökyüzü hala uyuyor

Uzaktan duyulan

Yavaş yavaş

Kalkan bir tren

Ve yürüyen bir adamın ayak sesleri

Ayrı ayrı zamanlarda başlar, giderek birbirlerine karışır.

Bir horoz öter, kapı açılır, çeşme açılır, bir kedi sesi duyulur, gazete kağıdı sesi duyulur, çay karıştırılır, bir yudum alınır, tren yavaşlar, adam koşar, tren durur, adam uzaklaşır…

Güne erken başlanmıyor. Kısa zaman öncesinin yoğun meşguliyeti, bitmiş çoktan. İçinde taşıdığı bir şey yok. Meşguliyet bulamıyor. Anlamını çözemediği, tarifleyemediği bir sıkıntı içine çökmüş durumda. Uyanınca, uzun bir süre yatakta kalıyor, sabit bir yere bakıp duruyor. Elinin altındaki kitaplara takılıyor gözleri, sayfalarını çeviriyor gözleriyle. Güne erken başlamıyor. Kısa zaman öncesinin yoğun temposu yok. Ara ara avcunun içine bakıyor, yüüznü yıkamıyor, etrafına birileri varmış gibi bakınıyor, odanın içinde dolanıyor bir şey arar gibi. Gidip tekrar uzanıyor. Rüya görmekten yorulduğunu söylüyor. Küfür ediyor sessizce beynine. Özlemek üzerine konuşmak istediğini söylüyor. Zaman zaman aniden canlanıyor. Anımsadığı bir şey heyecanlandırıyor, pencereye gidip dışarıya bakıyor, açıyor pencereyi, bakınıyor. Acele etmeliyiz aslında diyor kapısını kapadığı odaya.

Anımsamalıyız

Acele etmeliyiz…

Yoruldum rüya görmekten

Özlemlerimizi sıraya koyalım.

Bulaşık yıkarken kendine yineliyor bunları.

Ne vakittir, gene erken başlamıyor

Adamakıllı kendinden geçip rüya görmeden uyumak istiyor.

Arkadaşının sırtına vurup

‘’kendine tebessüm et’’ diyor.

‘’Kendine bir sofra kur…

Sevdiğini koy baş köşeye, otur

Çorbanı bekle

Tuzunu içine dök

Tadına bak kendi etinin’’

Bunları söylüyor, kendinden kurtarınca sözleri….Üstüne soğuk sular boca edip kendinden uzaklaşan arkadaşına; ‘’bir buket tebessüm daha iyi gelirdi ama!’’ diyesi geliyor, kırılan bardak elini kesiyor.

Güne erken başlamıyor.

‘’Yok bir şey zaten’’ diyor, çayını yudumlarken. Etrafta ‘’bir kendinden geçme’’ derdi kırıla gidiyor ama. ‘’Ama erken başlamak kötü’’ diye cevaplıyor yanındaki; hayatına asılacağına, sakalına asılan adam…

Bir bir yumurtalar devriliyor içlerine. Bir de eksiksiz klorlu su.

Zor bela itiraf edilen ‘’gerçek sıkıntılar ve küçük kaçışlar’’ arasında bulaşık yıkıyor. Erken başlamadığı bir günün ortasında.

‘’iyi, bu rüya değil…’’

‘’herkesi onadık mı kardeş?’’ diye çıkışıyor arkadaşına

Posta kutusunu kundaklamış çocukların ‘’flaş haberleri’’ izleniyor, keyiften bayılarak…

‘’buralarda insanlar kolay gibi. Zor olan iki ayrılmalarını unutuyor olmamız’’ diyor yaz ortasında suyun boğduğu insanların can havline benzeyen bir ses.

Yan komşu yok buralarda. Her şey ve herkes dikey. Pirinç taneleri sayıyoruz günlerdir. Kuşlar sıra olmuş bizi izlemekle meşguller.

Kanatlarında bir dolu tebessüm…

Ansızın ‘’yaşamın son sözlerimiz gibi verilen haberler bir çağrı olarak ellerimize veriliyor. Uzun uzun aynı konuşmalar, kulaklarımızı parçalıyor ama gidip oturuyoruz saatlerce…

‘’Açık alanlara çıkalım, bir tepeye çıkıp içine atlayalım bir şeylerin ama buradan gidelim.’’

Gözlerini ayırmıyor kendi halindeki karafatmadan. Güne erken başlayanları düşünüyor.

Rüyadan uyanmışken!...

İçeriden bir arkadaşı; ‘’gün doğarken güzelmiş diyorlar’’ diye kahkaha atıyor.

‘’Belge istiyorum abi yaşadığımıza dair…’’ diyor kahkaha karşıtı arkadaş…

Durmayan erken yağmurlar dışında, çok şey gerçek değil.

‘’durmadan güne erken başlamıyoruz’’

‘’belki gün ortasında, güne yakalanmak korkusu basıyor içimizi…’’

‘’ha! bu gerçek işte!’’

Kesik parmağını yalarken, kaynayan çayın suyuna takılıyor…

‘’gün ortasında çay’’… bu da bir şey.

Hey! Uyandır artık rüya beni

Daha bir gerçek olayım

Daha bir rüya…

Bak hele kalbe!

Kırılgan yerlerinden neler anımsatıyor hala…

Resim; www.thebeanstock.com sitesinden alıntıdır.