Editörüm Çetin Altan, Hasan Cemal, Can Dündar

Benim editörüm kim mi? İlki, Yazarların duayeni Çetin ALTAN, ikincisi Hasan CEMAL, Üçüncüsü Can DÜNDAR.

İlk editörüm, Sevgili ALTAN’ı okuya okuya Köyceğizin köşesini bucağını, memleketin muhalif yanını, göremediklerimi, duyamadıklarımı öğrendim. Kendime bile torpil geçemez oldum. Haliyle yazılarımı, yorumlarımı sanıyorum biraz daha dikkatlice okuyup, bazen çok düşünüyor, bekletiyor, farkındayım Karadenizi çözüyor, sonra yayına alıyor. Anlıyoruz efendim. Orası Köyceğiz, burası Ordu…

İkinci editörüm CEMAL, Yakın tarihi okutup hatmetmişimdir sayesinde.Kelimelerimi yazarken bazen onun esintilerini hissederim. Farkında O’da, özellikle başka blog’lara yorum yaparken çok yoruluyor, bazende anında yayına alıyor, mahkemelerden çok çekmesin, insanlar incitmesin istiyor... Anlıyorum ben onu.

Ve üçüncü editörüm DÜNDAR, okumasam eksik kalır bir yanım. Çok ağlattı Ata ile ilgili belgesellerinde, İllede Sarı ZEYBEK'te, Arada uğruyor Ordu’ya, yazılarımda yakaladığı insani yönünü gördükçe gözleri parlıyor. Harika iş çıkartıyorsun Ordu’lu, memleketin kıyısındasın ama her şeyin farkındasın diyor. Değerlerinden ödün verme, sen böyle devam et diyor.Yada diyor, dur seni iyi anlamalıyım, sanki benim yazılarımdan mı esinlendin diyor.biraz daha inceliyor, bazen yok yıldız diyor, sen bunu biraz daha irdele.Tamam diyorum ben.Yorumlarımda farkındayım onun da eli var.Hissediyorum da sevgili DÜNDAR çok bekletiyorsun.Bazen bir yorum yazıyorum diğer blog’a, 2 günde anca gidiyor.Postaya versem senden önce varır, diyemiyorum tabii….

Yıllardır iki gazete girer evime, biri milliyet, biri Sabah, Eğer herhangi bir aksilik yoksa, sabahtan kalkar gider gazetelerimi alır gelirim.Büfe’ci beni gördü mü hazırlar gazeteleri.

Hep okuyorum diyorum ya, birde Uluç var muhalif yazarlardan..Paranın her şey olmadığını, şakşakçılığın bir erdemlik değil, esas erdemliğin insani değerleri elde etmenin olduğunu öğretmiştir bana. Haliyle, her şeye aferin denmeyeceğini, her içime sinmeyen bir olaya bir yazıya sırf yazarı dostum diyerek, yağcılık yaparak alkış tutamayacağımı, bunun kendim içinde geçerli olduğunu, asıl olanın İnsan olmamız olduğunu öğretti bana… Ucuz roman okunmayacağını da…

Neyse, kendilerine tekrar teşekkür etmek istiyorum bana yol gösterdikleri için.

Yukarıdakiler hayal ürünü hayal…

Esas olan, Sevgili Editörlerimi tanımak istiyorum.

Kim bunlar? Yazılarım, yorumlarım hakkında karar verenler.

Diğer blog arkadaşlarımın yazıları, yorumları hakkında karar verenler..

En doğal hakkım bu.…Ne olur, merakta bırakmayın beni..

Öğrenmek istiyorum yani…