El Clàsico...

Evet alışılageldiği gibi olacak, her şey. Sessiz sakin ve de acı verici olacak sizler için. O akşam, şöyle tadı damağınızda iken sabah içtiğiniz çayın, simitçinin sesi henüz kulağınızdayken ve yaktığınız sigaradan son bir fırt daha çekerken siz bu maça gelmemiş olmayı isteyeceksiniz.

Hala rahmetli Metin Oktay'ın kemikleri sızlıyorken, on numarayı taşıyan "hey coach fu.k off" diyen futbolcunuza uzaklardan baktığında, TRT deki temsilciniz Hakan Şükür "futbolda bildiğim tek şey var, o da bunu hep yapıyorlar" yorumunu yaparken, maç sonrasında içinizden kahrederek bu maça gelmemiş olmayı isteyeceksiniz.

Kasım ayı tadında yaşadığınız yenilgiler, sizde öğrenilmiş korkular oluşturmuş ve 9 Kasım korkusunu henüz üzerinizden atamamışken, aynı şeyleri yaşamış olmak sizi üzecek.

Hakem maçı bitirdiğinde siz bu nisan akşamında üşüyerek, UEFA Kupası'nı çıkarıp içinizden bir kenara koyacak ve günümüzde yaşamaya başlayacaksınız.

Gerçeklerle karşı karşıya kalmanın zorluğuyla "bizim bunlardan en çok gol yiyen kalecimiz kim diye" düşünmeye başlayacak ve Mondragon'u hayırla yad ederek bir yarışma düzenleseniz, bu soruya en az beş şık koyabildiğinizi göreceksiniz.

Bu yazıyı okurken; hayatınızda bir daha göremeyecek olduğunuz "100. yılınız" da bile şampiyon olan FENERBAHÇE' ye 12 Nisan 2009 da bir kez daha teslim olacağınıza inanmıyorsunuz belki ama bu sonucun kaçınılmaz olduğunu da defalarca tecrübe ederek öğrendiniz.

Geliyoruz…

We are coming... (burası "ultra’ lar için)