Es - o - Es

Milli maç arasını yatarak geçiren Fenerbahçe, saha içersindeki mücadelesine bakılırsa, sanırım yeterince dinlenememiş! Sakat ve cezalıların eksikliği, yedek kulübesinin çıplaklığını gün yüzüne çıkarmış durumda.

Öncelikle orta alandan başlamak gerekirse; Selçuk ve Josico'nun top kayıpları, kademe hataları ve topu oyuna sokmadaki yetersizlikleri takımın kırılma hattını oluşturuyor. Orta alandaki bu derin zaafiyet, 3 pas yapamama ve oyun kontrolünü tamamen Eskişehir eline bırakmaya neden oluyor.

Eskişehir'in dirençli futbolu, göze hoş gelen alan paylaşımı ve mücadelesi gerçekten takdire şayan. Büyük (!) takımlarımızın korkulu rüyası olan "Es Es"'in tek ihtiyacı olan şey istikrar. Üst sıraları zorlayabilecek azme sahip olan takımın puan kaybettiği diğer Anadolu takımlarına karşı aynı direnişi gösteremeyişi, futbolcuların klasik vitrin psikolojisi ile açıklanabilir.

Fenerbahçe'nin kötü performansına rağmen, Eskişehir'in atağa çıkarken geride bıraktığı açıkları pozisyona çevirmesini ve aynı beceriksizlikle skora yansıtamamasını hangi cümlelerle ifade etmek gerekir bilemem. Uğur'un kendisine yakışmayan bir yetersizlikle topu boş kaleye gönderememesi inanılır gibi değildi. İkinci yarıda Deniz'in de kaleci ile birebirde kaldığı pozisyonu harcaması da cabası. Takımda akşamın en diri futbolcusu da Güiza'ydı ki kapasitesinin üzerinde mücadele etti. Ancak ne kadar mücadele ederse etsin kapasite ve becerisi bu kadar daha ötesi yok.

Kısacası takımın neresinden bakarsanız bakın; bir kaç futbolcu dışında kalitenin ne kadar düşük olduğu aşikar. Sonuç bizi yanıltmasın, kalan 8 maçı kazanmamız kolay olmayacak.

Eskişehir'in 65 dakika baskın futboluna rağmen 'afedersiniz' sidik zoruyla bir 3 puan kazanıldı. Ancak zirve mücadelesinde bizimle olan rakiplerimizin de durumu çok farklı değil. Sivas'ın da son haftalardaki performansından anlıyoruz ki, 4 büyüklerden yürüyerek puan almayı örnek almış sanki.