Ey kar!

Ey kar!...

Geleceksen kendin gel İzmir’ime de. Yok gelmeyeceksen, lütfen soğuğunu da gönderme. Yağdığın yerler keyfini çıkarırken, seninle çocukluklarına geri dönerken, hiç soğuğunu hissetmeyip, aksine seninle sımsıcak duygular yaşarken, bize soğuğunu gönderme. Bırak, güneşli cıvıl cıvıl olan İzmir günüm, o güneşin duygusunu yaşasın hiç değilse. Sabah, arabanın direksiyonunu ellerimle saramayacak kadar soğuğu yaşatma bize. Ya kendin de gel, ya da soğuğunu da gönderme… İki duygu arasında bırakma bizi. Karın coşkusunu yaşamaksa, yaşat tamam kabulüm. Ya da güneşli bir kış gününün keyfini yaşayalım, bırak da. Geldin de bembeyaz örtünle gelme mi dedik, kapattın yolları da kapatma mı dedik. E o zaman, nedir bize garezin:) Ya kar gibi yağ lapa lapa, doyur bizi soğuğa ve beyazlığına…Ya da bırak bizi güneşimizle baş başa, tadını çıkaralım güneşli bir kış gününün daha. Üşütme bizi soğuğunla. Soğuk ve kar yakışır birbirine. Güneşe bu kadar soğuk duygu, kış gününde bile fazla… Al başımızdan bu kar soğuğunu, ya da kendin de gel bana:)

Kaybolmak, kardan kadın olmak istiyorum karların altında. Yuvarlanmak, kar topu olmak istiyorum yerde tutmuş karlarda. Soğuğunla üşüyen ellerimi, pişirdiğim kestanelerin kabuklarını soyarken ısıtmak istiyorum... Kestane yemenin bile keyfi başka, ey kar seninle... Özledim seni anla işte. Soğuğunla, sen de gel, gel İzmir'ime de...



Resim:http://www.uslanmaz.com/resimler