Facebook alemine dair

Carl Friedrich Benz, otomobilin mucidi. Fritz Henkel “kendi kendine” çamaşırı yıkayan ilk deterjanın. 

Hoffmann-La Roche, büyük çapta ilaç üretimine başlayan ilk girişimci. Chester Wilson, fotokopi makinesinin. Asa Candler, Coca Cola’nın. Edward Boeing, sivil havacılığın. Nicolas Hayek, Swatch saatlerinin. 

Mark Zuckerberg ise Facebook’un mucididir. Bu keşfi, yukarda saydığımız keşiflerin hepsinin yarattığı etkiden daha fazla ses getirdi. Bunu başardığında genç bir üniversite öğrencisiydi. 

Üniversiteli gençliğimizin yumurta savaşları oynadığı, devrim için şarap ve saz eşliğinde sloganlar ürettiği ya da vatan sevgisi için iki ay boyunca her gün toplu iğne ile parmaklarından kan akıtıp kandan bayrak yaptığı yaştadır yani. 

Mark Zuckerberg bugün 27 yaşında. Serveti 15 milyar dolara yakın. Bizim üniversiteli gençlik kampüslerde devrim ve vatan için birbiriyle her gün kavga ede dursun Mark Zuckerberg ülkesi için hem en büyük devrimci hem de en büyük vatansever olmayı başarmıştır. 

Sözün kısası bu işler sakal bırakıp slogan atmakla parmaktan kan akıtıp Genelkurmay Başkanı’nı ağlatmakla olmuyor. 

Siz bu basitliklerle kendinizi avuturken bir başkası çıkıyor aklını kullanıp geliştirdiği bir yöntemle sizi sistemine bağımlılaştırdığı gibi bundan kısa sürede de milyar dolarlar kazanıyorr. 

Eeee, bu durumda ne olur? Şu olur, onların adı emperyalist, biz sömürülen masum halkların iyi niyetli devrimcileri, vatan kurtarıcı ülkücüleri oluruz. 

Sadece bu mu oluruz? Tabi ki hayır, Facebook’a bağımlılaştırıldığımız gibi kullanmasını da bilemeyiz. Şark kurnazlığımız sanal ortamda da kendini belli eder. 

O kurnazlığın izlerini dikkatli bir gözlemde bulunan herkes fark eder hemen. Fark edemeyenler için buradan biz hatırlatalım. 

Bazılarının Facebook alemi farikası ile oynadığı oyunun farkındayız. Hayatı boyunca üç beş kitabı bile doğru dürüst okumayıp adını belki de ilk defa duyduğu ünlü yazarların çok güzel cümleleriyle Facebook’ta caka atanlar… 

Haberiniz olsun, kes-kopyala-yapıştır kurnazlığı bu. Yemiyoruz. 

Onu bile yapamayan Facebook yazarcıklarının "süpersin şekerim, ayy çok güzelsin, sende canım, ” telgrafik sözcüklerle yaptığı yorumlarda iyice sıkmaya başlıyor. Yok mu bir resmi, metni, durumu daha iyi ifade edecek kendi cümleniz? 

Koyduğu profil resmini ya da kendisinin paylaşımını ilk önce kendisi beğenenler… İbrahim Tatlıses’in vurulduğunda dediği gibi "olur mu ya, olur mu?" Kendini bu kadar beğenmişlik, sizce de olur mu hiç? 

Bir de evli olup medeni bilgilerinde utanmadan hala bekar yazanlar. Bilesiniz, ayıp oluyor ve sanal alem o koca yalanınızı çabucak ele veriyor. 

Unutmadan, ”gülmek garanti" diye video paylaşanlar… Unutmayın, hayatta ölümden başka hiç bir şeyin garantisi yok. 

Dini bir resim, bir yazı koyup “Allah'ı, Peygamberi seviyorsanız bir kere paylaşın” diyenler... Ne yani, Allah’ı, Peygamberi sevmenin ölçütü paylaşmak mı oluyor Facebook diyarında. 

Ya sizden habersiz sizi saçma sapan durumlarla etiketleyenler… Açtığı pide dükkanını beğenmeniz için istek gönderenler… Çalıştığı şirket için Facebook’ta “beğen” butonu dolaştıranlar… 

Ve Facebook devrimcileri, Facebook ülkücüleri, Facebook Müslümanları... Post modern dünyanın e-savaşçıları… Paylaşmak kolaydır bilesiniz ama yaşamak ve gerçekleştirmektir zor olan. 

Biz devrimcileri gecekondularda, ülkücüleri sokaklarda, Müslüman’ı camide görmeye alışmıştık. Artık tuşlar sloganınız, imlec silahınız, maous zikriniz mi oldu? 

Eğer Ortadoğu'dan etkilendiyseniz Amerika onları bir araya getirmek için ne milyar dolarlar harcadı biliyor musunuz? 

Ne devrimcilerin yoldaşlığı ne ülkücülerin ihalesi ne de Müslüman’ın sadakası buna yetmez gibi geliyor bana. 

Zaten başımıza ne geldiyse size benzer kurtarıcılarımızdan gelmedi mi yahu? Bari Facebook’ta rahat bırakın, rahat bırakın da, kurtuluşumuzu da kendimiz bulmaya çalışalım bir kere. Friedrich Benz gibi, Fritz Henkel gibi, La Roche gibi ya da Mark Zuckerberg gibi…