Fenerbahçe Cumhuriyeti…

Aziz Yıldırım üç yıl için Fenerbahçe başkanlığına yeniden seçildi. Kendisini kutluyor başarılar diliyoruz.  Yıpranan isimleri Fenerbahçe bu dönem dinlendirdi. Fenerbahçenin bu yılki durumuna bakılırsa bu isimlerin son derece başarılı oldukları görülecektir. Başta başkan olmadan bütün bu badireleri atlatmak onları çok tabii ki inanılmaz yordu.  Hepsine çok teşekkürler. Onlar isimleri ön planda olmasa da yine aynı iştahla Fenerbahçe için çalışmaya devam edeceklerdir. Zaten konuşmalarında da altını çizdiler ve fitnecilere malzeme vermediler.

Kongreye gelen beşbinden fazla delegeden sadece iki fire ile başkanın yeniden seçilmesi düşünülmesi gereken bir konudur. Fenerbahçenin yıkılması için azami desteği veren gazeteler, televizyonlar sezon boyunca linç kampanyası yaptıar. Yalancılıklarına zaman zaman UEFA yı bile alet ettiler. Bütün bunlar ters tepti.  Kopması muhtemel zayıf halkalar bile sağlamlaştılar.

Fenerbahçe spor kulübünü Fenerbahçe cumhuriyeti yapan işte bu ruhtur.  Fenerbahçe üst kimliğini diğer takım taraftarlarının anlaması çok da kolay değildir. Artık yetmişine yaklaşan ben takımımı maçlarına giderek destekliyemiyorum. Ancak, her yıl lisanslı ürünlerinden alarak, kredi kartını kullanarak katkıda bulunuyorum. Ben Fenerbahçeliyim diyenlerin (çevremdekiler) böyle yaptığını biliyorum. Oysa benimle kıran kırana Fener – Galatasaray rekabeti yapan yakınlarımın takımlarına maddi hiçbir katkısı olmadığını, hatta takımları o dönem form düşüklüğü içindeyse maçını televizyondan bile izlemediklerini biliyorum.

Kendileri o kulüpleri sadece egolarını tatmin için tuttuklarını hissettiriyorlar. Tabii ki her kulübün bir kısım da olsa Fenerbahçe taraftarı benzeri taraftarı vardır. Ancak bu kesim diğer çoğunluk içinde kaybolup gitmektedir. Hem kulübüne Fenerbahçe taraftarı gibi sahip çıkmazlar, hemde Fenerbahçelilerin kendi özgüvenlerine yönelik bazı söylemleri ardından çıldırırlar.

Belli ki Fenerbahçe düşmanları sadece bir kısım taraftar ve medyadan ibaret değildi. Taraflı tarafsız herkes hemfikir ki, geçen seneki sadece futbolda değil, Türk sporunda ana dal kabul edilen erkek ve kadın voleybolunda ve basketbolunda  da şampiyon olan Fenerbahçe, yaptığı yeni transfeler ve yapacakları ile bir daha uzun yıllar asla tutulamayacaktı.  Bunu hisseden cemaat   daha tam delillere ulaşamadan düğmeye bastı. (Cemaatçi yargıçların ve polislerin hasmane tutumları bu ihtimali düşündürüyor) Zaten Fenerbahçe camiasını ele geçirmek için bir operasyona hazırlanılıyordu. Ancak biraz daha beklense şanslarının kalmayacağını düşündüklerini sanıyoruz.

İlk etapta bu durumdan çıkar sağlamak adına iktidar da olayları görmezden geldi. Ama kısa süre sonra yaptığı yanlışın farkına vardı. En azından tarafsız görünmeye çalıştı. Daha evvel cemaatin ilerdeki operasyonuna destek olması için çıkarttığı yasalada değişikliğe gitti. İktidar ve cemaat arasında oluşmuş çatlağın büyümesine  bir sebepde budur. Tutuklama furyası başlayınca geleneksel Fener düşmanları da görevlerini yaptılar allah için. Kimi UEFA ya gammazlama işini üstlendi, Kimi kupa benim hakkım diye yırtındı durdu. Sahada Fenerbahçeyi geçemeyenlerin bu davranışları ne kadar ahlaklıdır, kendileri karar versin.

Aslında cemaat de yaptığı yanlışın farkındadır. Konu mankeni olarak içeri aldıkları bazı farklı takım yöneticilerini ve sporcuları bıraktılar. Ancak hala Aziz Yıldırım içerde. Demek bu zat kendi kemdine şike yapmış. Hoş onu da bırakacaklar ama “neden bunca zamandır içerdeyiz” sorusuna verecek yanıtları yok.  Delil üreticiler bu sefer sert kayaya çarptılar. Aziz Yıldırım kişisel olarak yokedilebilir. Ama bunu yapanlar Fenerbahçe camiasına hesap veremezler. Politik olarak bunun nerelere gideceği de öngörülemez.

Yeni yönetime girenlere baktığınızda Fenerbahçenin bunlara karşı yaptığı hamle  görülüyor. Fenerbahçe baştan bunlara izin veren iktidarı bunlara karşı kullanıyor.

Bu politik oyunlar Şükrü Saraçoğlundan beri devam eder. İktidarlar gelir geçer, Fenerbahçe bu sımsıkı yapısı ile büyür.

İzmir 2012