Fenerbahçe Şampiyon

Fenerbahçe Şampiyon!

Oldu nitekim!

Galatasaray taraftarı biri olarak, bu şampiyonluğa şapka çıkartmak isterim.

Üstelik daha önceki yıllarda, çoğu Fenerbahçe’nin lehine sonuçlanan hakem hatalarının hiç biri olmadan şampiyonluğa ulaşması da cabası!

Çoğu maçta geriye düşmüşlerdi; yılmadan, usanmadan, ısrarla oynayıp, maçları lehine çevirmesini de bildi.

İyi oyunculardan kurulu olması kadar rakip konumundaki Galatasaray’ın sezon ortasında Fatih Terim ile yollarını ayırması; Mancini’nin mantalitesini oturmak yerine habire oyuncu transfer etmesi; iki maç art arda aynı kadroyla çıkmaması ve hatta her seferinde farklı bir diziliş gerçekleştirmesi de Fenerbahçe’nin şampiyonluk sürecini kolaylaştırdı.

İyi oyun için ter dökmek lazım!

Fenerbahçeliler, ligin bitimine üç hafta kala kazandıkları bu şampiyonluk için çok ter döktüler ama daha da önemlisi Fenerbahçe seyircisi, belki de tarihinde ilk kez bu kadar haksızlığa uğradıklarına dair bir kanaatle hareket ettiler.

Trabzon ile Fenerbahçe arasında kalan ve aslında futbol kamuoyu açısından Trabzon’un hak ettiği kabul edilen 2010-2011 Şampiyonluğu ile ilgili Trabzon kamuoyunda da haksızlığa uğradıklarına dair bir kanaat hakimdi.

Ama Trabzon seyircisi, uğradıklarını varsaydıkları haksızlığı dünyanın merkezine koymakla kalmayıp, etrafa gözlerini de yumdular.

Fenerbahçe taraftarı öyle mi? 3 Temmuz’da başlayan sürecin Fenerbahçe Kulübü’ne yönelik bir operasyon olduğu algısını yaygınlaştırdılar ve bu arada gözlerini de etraflarına kapamadılar!

3 Temmuz’a yönelik geliştirdikleri tepkilerini, kendileri dışında gelişen tepkilerle de birleştirdiler. Toplumdaki değişim ve demokratikleşme dinamiğine karşı hassasiyetlerini gösterdiler.

Şampiyonluk sürecinde pek çok kez, Gezi Eylemleri sürecinde yitirdiğimiz genç kardeşimiz Ali İsmail Korkmaz’ı anmaları takdire değerdi. Şampiyonluk maçında da aynı sloganlar yükseldi.

19. şampiyonluğun 19 yaşında yitirdiğimiz Ali İsmail Korkmaz’a armağa edilmesi, Fenerbahçe taraftarının geldiği noktayı göstermektedir.

Beklenirdi ki bütün futbolcular, Fenerbahçe Kulübünün yaşadığı sıkıntıları, toplumun sıkıntılarıyla ortaklaştıran birer açıklama yapsın.

Olmadı!

Gene de Bekir İrtegün’ün, “Biz çok çektik. Bu şampiyonluğu biber gazı yiyen, suçlanan herkese armağan ediyorum. Bu şampiyonluğumuz da diğerleri gibi tertemiz. Taraftarlarımız dolayısıyla kutlasınlar” sözleri pek anlamlı!

Galatasaray taraftarı biri olarak Fenerbahçe’nin kendi uğradığı haksızlıklardan hareketle toplumda haksızlığa uğramış herkese sahip çıkan bu tutumunu ve şampiyonluğunu kutluyorum.

Futbol, seyir zevki yüksek bir oyundur ama doğrudan hayatla ilgilidir.

Hayatla ilgisini her kim kurabiliyorsa o başaracaktır.

Fenerbahçe’nin başarısı, yakaladığı toplumsal muhalif duruşla yakından ilgilidir.

İmrenmedim desem, yalan olur!