Geçecek...

Küçük kızınız büyüdü anne. Bu hayatları biz mi seçtik, dünyaya getirirken neler umdunuz, tam umutladığınız gibi bir evlat olabildik mi anne?

Büyüdükçe size benziyorum, hissediyorum bunu... Bizleri çok düşündüğünüzde size kızardık, 'Anne, baba bizi bu kadar merak etmeyin birşey olmaz, bu kadar üzerimize düşmeyin' derdik.

Ve her defasında, 'Sizler daha anne baba olmadınız, olunca anlarsınız bizi ' derdiniz. Anlamak için anne olmak gerekmiyormuş. Sadece, merak edeceğiniz, endişeleneceğiz, iyi olduklarını duyduğunuzda mutlu olacağınız, üzüldüklerinde sizin de üzüleceğiniz, onlar için birşeyler yapmak isteyeceğiniz, hissettiklerine ortak olmak isteyeceğiniz birilerinin olması gerekiyormuş etrafınızda. Sevdiklerinizin, dostlarınızın yani...

Koşulsuzca, beklentisizce, kendi derdinizi bir kenara bırakıp sevdiklerinizin derdini düşünmek, onları onlardan çok sahiplenmek belki... Çok mu abartıyorum anne? Elimde değil ki, adamışlık mı bu? Birşeyler yapabilmek, elimden geldiğince, sizin gibi, kötü değil ki, değil mi?

Kaybetmekten mi korkuyorum, yalnız kalmaktan mı acaba? Büyüdükçe daha bir umursuyorum hayatı, daha da bir anlamlandırmaya çabalıyorum sanırım. Öyle olması gerekmiyor mu hem? Küçükken nasıldı, tek isteğimiz, tek derdimiz hepsi pekiyiler ile dolu karneler almaktan, mümkün olduğunca sokağın ve oyunun tadını çıkartıp, akşamları eve biraz daha geç gidebilmekten başka birşey değildi.

Büyüdük, büyüdüm anne. Büyüdükçe hayal kırıklıkları kalbime battı, acıdı, acıttı anne. Öğrendim, yaşadıkça, üzüldükçe, sevindikçe, sevdikçe... Erken bitiyormuş bazı mutluluklar... Küçükken daha da bir cesurdum, şimdi öyle değilim anne.

Günlerdir yalnızım evde, üniversitedeyken keyfini çıkarmaya çalıştığım yalnızlığım, şimdilerde içimi acıtıyor. Gücümü yitiriyorum belki de zaman geçtikçe. Ya da zaman yalnızlık zamanı değil benim için.

Bugün bir puzzle aldım kendime, oyalayacak, parçaları birleştirdikçe bütüne götürecek, bütüne yaklaştıkça heyecanlandıracak...Belki zaman daha çabuk geçer ne dersin, öyle değil mi? Gerçi bunu istiyor muyum, onu da bilmiyorum.

Bilmiyorum anne, seninle konuştuğumda söylediklerin içimi ısıttı. Güçlüsün, bu bir süreç sadece, işlerin çok yordu seni, geçecek merak etme, biraz sabret dedin. Geçecek değil mi anne?

Sen dediysen geçecektir, değil mi?

Geçecek...