Gemiyi terk etmeyelim

MB'yi bir gemiye benzetiyorum bugünlerde.

İklimler mi değişti n’oldu da denizler böyle kabardı? Yaz aylarında sakin, sessiz sürmesini beklediğimiz yolculuğumuz fırtınalarla kabusa dönüştü adeta. Açık denizlerde; kimi gün güzel, kimi gün de hüzünlü günler yaşarken bilinmeyenden gelen azgın dalgalarla yüz yüze geldik. Hiç kimse hazırlıklı değil, hiç kimse bu gibi durumlarda ne yapacağını bilmiyor. En azından bir çoğumuz bilmiyoruz. Kime nasıl yardım edeceğimizi de bilmiyoruz. Oraya buraya koşuşup duruyoruz sadece.

Aramızda deneyimli olanlar var. Ama onlarda hani derler ya “her kafadan ayrı ses” örneği bir şeyler yapmaya çalışıyorlar belki, “Böyle yaparsak daha iyi olur, böyle yapalım” derken başkaları da “Hayır, öyle olmaz, böylesi daha iyi” demek istiyorlar. İki tarafı da bir araya getirip görüşmek olanaksız. Kimin yanına gitsek diğerleri tarafından onun "yandaşı" olarak mimleniyoruz. Oysa ki her iki taraftakiler de arkadaşımız, dostumuz. Bir çok arkadaşımız bu nedenle geminin ortasında toplanmış bekleşiyorlar.

Bu tartışmalar sürüp gidiyor. Sonrasında bazıları filikalara binip gemiyi terketmek istiyorlar. Neden? Kendi canlarını kurtarmak için mi? Hayır, zannetmiyorum. Ama bunlara engel olmalıyız.

Diyeceksiniz ki geminin kaptanı ve diğer mürettebatı yok mu? Var, bizleri, yaptıklarımızı izliyorlar. Gemiye ve hiç kimseye bir zarar gelmeyeceğini biliyorlar. Onlar buna benzer çok tehlikeler yaşamışlar, bu durum onlara göre sıradan.

O zaman kimse gemiyi terk etmesin. Sakin olalım, bekleyelim. Bu fırtınayı da atlatacağız.