Gençler Üzerine (I)

GENÇLER ile ilgili sanırım sıkça yazıyorum…

Ama yazmaya da devam edeceğim.

Çünkü…

Genç nüfus önemli bir parametre…

Ülkelerin gelişmişliğinde ve gelecek dönemlerde, hem ekonomik etkinlik bağlamında hem de diğer sosyo-politik alanlarda.

Şuan cari rakamlara (göstergelere) baktığımızda, Türkiye’mizin genç nüfusunun önemli bir boyutta olduğunu görüyoruz.

TUİK rakamlarına göre, Türkiye’deki genç nüfus, toplam nüfusun yüzde 15’ine tekabül ediyor.

Belki artık okuyanlar da gençler de kendileri üzerine “methiyeler” düzülmesinden bıktılar.

Son yıllarda ülkemizde “ortak bir paydada” yaşam inşa edememenin sıkıntısını yaşıyoruz.

Sadece, gençlere değer veriyoruz demekle, gençlerin “değeri” artmıyor. En azından artık gençlere yaşamda da yer vermemiz gerekiyor. Avrupa Birliği ülkeleriyle kıyasladığımızda, genç nüfusumuzun onlardan ne kadar da fazla olduğuyla övünür dururuz.

Artık gerçekten de bir dönüşüm yaşanmalı.

Gençlerimize, “çocuk” muamelesi yapmayalım.

İşsizlik ve hayatın içinde yer alma boyutundan baktığımızda, gençlerimiz yeterince hak ettikleri yerlere gelemiyorlar.

Kahvehaneler olsun kafeteryalar olsun, vakitlerini boş geçiren gençlerle dolu.

Burada tek suçlu gençler mi?

Seneler itibariyle artık ben de yaş olarak epeyce yol aldım ve yanisi genç değilim. Gençleri oturduğum yerden, zamanında bizlere yapıldığı gibi “eleştirmekteyim”.

Bu hususta ne kadar hakkım var?

*  *  *

İşsizliği ve gençliği eşanlı süreçte takip etmek ve irdelemek, gençlerimizin yaşama aktif katılımı bağlamında hayati derecede önem atfetmektedir.

Cari dönemde evet, Türkiye’deki genç nüfus, AB ülkelerinin tümünden yüksek.

TUİK’’İN nüfus projeksiyonlarına göre, genç nüfusumuz 2040 yılından itibaren düşmeye başlayacak:

2040 › %13,4

2060 › %11,8

2080 › %11,1

Demem o ki… Gençlerimiz için artık elimizi taşın altına sokmamız lâzım. Gençler açısından yaşam içinde gelişebilecek handikapların başında işsizlik gelecektir. Bugün, ülkemizde en fazla tartışma yaratan husus, göçmenlerin iş piyasasında rekabeti olumsuz yönde etkilediği.

Empati yapamayan ebeveynler ve toplumlar olduğumuz vakit, sadece kendimiz çalar kendimiz türkümüzü söyleriz. Sadece, gençlerin yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayarak, ebeveyn de olunmuyor.

Son tahlilde, gençleri; “vurdumduymazlıkla”, “tembellikle”, “bencillikle” ve benzeri negatif duygularla etiketleyerek ruhsal dünyalarında gedikler açıyoruz.

Kuşaklara ayırdık neslimizi: X kuşağı, Y kuşağı, Z kuşağı…

Gençlere, gerçekten de çok daha fazla eğilmeliyiz.

Toplumlar, bireylerden oluşur.

Son zamanlarda dikkat ediyorsanız, medya platformlarında gençlerin veryansınları yükselmekte.

Kâh KYK kredilerinin geri ödemesinin sıkıntı yaratması…

Kâh işsizlik…

Gelecekten umudunu yitirme…

Her şeyden önemlisi, “kendini gerçekleştirme” olanak ve fırsatlarından yoksunluk…

Bir başka yazıda devam etmek ümidiyle…