Gençlere !...

Gençlere !...

Biliyorum ben yazıyorum ,

ben okuyorum. Gençlerimiz ne geçmişimizle ,

ne de geleceğimizle ilgili değiller..

Onlar sorumsuz bu günü yaşıyorlar.

Onun için bu yazım gençlere..

Genç Cumhuriyetin hangi olanaklar içinde

yaratılmaya çalışıldığını bilmeyen , okumayan ,

sormayan marka giysili, sorumsuz gençlere.

O devirler Türkiye’de okuma-yazma oranının

% 5 olduğu , halkın % 80 ‘nin köylerde yaşadığı bilin.

İkinci dünya savaşının dünyayı ateşe attığı,

savaş sebebiyle ülkemizde yokluğun, fakirliğin,

eğitimsizliğin, işsizliğin dev boyutlarda olduğu

bir zor dönem.. Bu dönemde iki vatansever adam ;

Hasan Ali Yücel; Çağdaş eğitimin

Ülkemizdeki kurucusu, takipçisi ,

Atatürk ilkelerinin koruyucusuydu..

Oğlu Şair Can Yücel’in dediği gibi;

“O çağın mavi gözlü en güzel öğretmeni” idi.

Diğeri en yakın çalışma arkadaşı ;

İsmail Hakkı Tonguç..

Bu iki dev adam aydınlanmanın, kalkınmanın

yolunun köylerden geçtiğini görüp,

hızla çalışmaya başladılar.

Ve Köy enstitülerini kurulmasına çalıştılar.

Para yoktu, yol, teknik, yetişmiş eleman yoktu.

Ama içlerinde Cumhuriyetin ışığı vardı.

Tek düşünceleri ;

“Üretim içinde eğitim, eğitim içinde üretimdi.”

Kısa zamanda o yokluk günlerinde yurdun

dört bir tarafında 20 enstitü kurdular ..

Köy çocuklarını yetiştirerek aydınlatma süreci başladı.

Köyde ışıklar yanmış, kulluk yok edilecekti.

Sonra ne mi oldu? Karanlığı sevenler, ağalar kazandı.

Şimdi o okullar bir harabe halinde duruyor.

Bahçelerini, duvarlarını kara otlar kaplamış.

Gençler, ”Cumhuriyetin ışığını

köylere taşımaya çalışan bu iki büyük adama

ve bu işe gönül verenlere Türk ulusu olarak

borçluyuz. Bizler bu borcu ödeyemedik.

Sizler bu borcun size kalan kısmını

ancak onların yolunda giderek ödeyebilirsiniz.

İşte Cumhuriyetin ışığı aydınlık,

bizim nesil yenilmedi, ezilmedi ama

istediğimiz noktaya da meşaleyi götüremedik.

Karanlık koyulaşıyor, sen geleceğimize ışık saçacaksın..