Gidişlerim

Yalanları almalıyım yanıma, giderken. En azından avuturlar bir süre. Gideceğim yerde alışana kadar yanımda olsunlar. Mavi misketlerimi de almalıyım. Ufak bir cam topun içinde döner renkler, bazen alıp götürüyor eskiye ne de olsa. Yoksa almamalı mıyım yanıma misketlerimi? Maziye ait ne varsa yok etmek adına gitmiyor muydum sahi ben? O zaman şimdilik yalanlarım yeter de artar bile. İnsanların arkamdan konuşup yüzüme türlü türlü söyledikleri ve benim bir zamanlar gerçek sanıp aldandığım yalanlarım. Ha bir fotoğraf olmalı ama yine de eskiye ait. En mutlu lahza, bir fotoğrafa sığmış olmalı elbet, karıştırayım biraz çekmeceleri. Babam olmamalı yanımda, gittiğim yerde. Canımı çok yaktı çünkü gidişi. O bırakıp gittiyse şimdi onu bırakıp gitme sırası bende.
Hüzünlerimi de almamalıyım, ne gerek var ki yanımda taşımama? Beni kıran, üzen ne varsa bırakmalıyım masanın üzerine, çekmeden önce kapıyı. Gözyaşlarım; onca sene boşu boşuna sel gibi boşalan gözyaşlarım, değmez kişiler için dökülen yaşlarımı da bırakıyorum. O en çok sevdiğimin kokusunu alıyorum valizime. Birkaç parça giysi, biraz umut… Makyaj malzememi de alayım, belli mi olur belki makyaj da yaparım geçip aynanın karşısına, kendimi güzelleştirmek adına. Sahi ya güzelliğimi de almalıyım değil mi? Onsuz olmaz. Kendine güvenin bir emaresi ne de olsa.

Aylardır elimi bile süremediğim o hayatın tınısını vuran gitarımı da almalıyım. Onsuz da olmaz. Bu kadar da çıplak kalamam ki yaşama karşı. Gitarımla bazen de kendime göre bir yaşam biçmeliyim. Annemin o fedakar yüreğini, kardeşimin o büyüklüğünü, aaa hayallerimi unuttum ya. Hayallerime de ihtiyacım olacak yalnızlığımda. Bak yalnızlık dedim hemen de giriverdi kendiliğinden küçücük valize. Ama onu çıkarmak için uğraşmayacağım. Çünkü o benim yoldaşım olacak eminim. Bedenimde sevgilimin değil yalnızlığın elleri olacak. O hükmedecek bana. Özgürlüğümü yalnızlığım kısıtlayacak, biliyorum.
Aşklarımı bırakıyorum, yeni aşk kıvılcımları da istemiyorum. Hepsi kalsın. Gittiğim yerde aşkı yaşamak da istemiyorum. Güzel parçalardan alayım biraz yanıma. Şöyle eskilere ait o en güzel parçaları…

Bu yolculuğum sırasında ya da varacağım yerde cep telefonuma da ihtiyacım olmayacak. Onu da bırakıyorum. Sonsuz sabrımı almalıyım ama yanıma. Valizde de yer kalmıyor böylelikle. Ne çok alınacak şey varmış meğer. Sevişmelerimi alayım mı yanıma? Eskilerde kalan sevgililerimin o her noktaya dokunuşunu da alsam mı? Kiminin gözleri güzeldi, kiminin sesine aşıktım, kimi dokunuşuyla başımı döndürürdü. Kimi en güzel zevki yaşatırdı bana geceler boyunca. Şimdi karar vermek ne zor. Gittiğim yerde kendi yalnızlığımla sevişeceğim. Yalnızlığım kıskanmasın eskide kalan zevk doruklarını; en iyisi onlardan da kurtulmak.
Elveda sevişmelerim…

En vefalı dost seslerini alayım valizime, ne olur ne olmaz belki yalnızlığıma eşlik ederler. Yalnızlığımla içkimi yudumlarken onlar da kadeh kaldırır, kim bilir! Sonsuz meçhulde yanıma iyimserliğimi de almalıyım. Yeni yalanlara kanmamda yardımcı olur belki.

Çalar saatimi de bırakayım. Ne günle ne de saatlerle işim olmayacak nasılsa. Zaten valizimde yer de kalmadı artık. Tek bir şey daha almalıyım yanıma; güneşi. Işığa, hem de sonsuz ışığa ihtiyacım olacak. Sessizliğim de sıkışsın bir yerlere.
Yalnızlığım, sessizliğim ve benliğim….
Elveda geride kalan koskoca saydığım yaşamım…
kkadak