Gidiyorsun yüreğimden

Eskisi gibi bakamıyorum sana. Bırakamıyorum kendimi senin kollarına. Akamıyorum serin sularında. Yakıyorsun içimi hala. Hayatımda olman siyahımı pembe yapmıyor artık. Gözlerini başka gözlerde gördükçe azalmışsın içimde sen. Sanki gidişin bu defa koymayacak gibi bana.
Anlayamadım, ben nerdeyim senin hayatında? Neyi ifade ediyorum sana bilemedim ben. Senin çevrendeki insanlar karşısında tuhaf hissediyorum kendimi artık. Başımı öne mi eğmeliyim sence? Utanmak mı yoksa bir kere daha mı salaklığımı hatırlamalıyım?
Gözyaşımla başladım güne. Gurur mu duymalısın bununla? Ellerimle sildiğim gözyaşlarım değildir belki. Yüreğimle sildiğim umutlarımdır, her damla gözyaşımda...
Biliyor musun sadece bir kere kabuslarla uyandım. Korkuyla , titremeyle... Sanmaki bir kere kayboldum bu hayatın kirli sularında. Sadece bir kez anladım hayat beni ne çok yormuş.
Ben sadece bir kez titredim. Engel olamadım kendime. Bir kez anladım, meğer insanlardan ne çok zarar görmüşüm.
Cam kırıklarıyla doldu bastığım yerler sana gelirken. Yollar uzadı sonu görünmüyor. Yürümeye çalışıyorum nedenini bilmeden. Zor oluyor inan, her adımda canım yanacak düşüncesi...
Hissettiklerimi bilemezsin, hissedemediklerimi de...
Önce gözlerim doluyor, sonra boğazım düğümleniyor, yutkunuyorum ama konuşamıyorum. Kalıyor telefon elimde. Zorlayarak kendimi 'sonra görüşelim' diyebiliyorum ve kapanıyor telefon. Başlıyorum hıçkırıklara... Bilmiyorsun ama bilsen ne çıkar ?Umrunda mı olurdu?
Biraz daha gayret et, az kaldı sana dair umutların tükenmesine. Kendin olman yeterlidir belkide sana dair yanan ateşi söndürmeye!
Sen şuan gitmiyor olsanda, hayatımda olsanda emin ol sen gidiyorsun yüreğimden. O gitmelerinin yankıları bunlar. Artık yürek bile eskisi gibi tutamıyor seni canında. Emin ol gidiyorsun yüreğimden...