Hayat nasıl öğrenilmeli?

"Hayat yaşayarak öğrenilir." dediler hep ama bunu yapmaya kalkıştığımızda önümüze engeller çıkarttılar. Kimbilir belki onlar haklıydı...

Hayatı nasıl yaşamak istediğimiz önemli bence. Deneye yanıla mı? Başkalarının nasihatlerini dinleyerek yada yaşanmışlıklarından ders alarak yanılgıları minimuma indirerek mi? Başkalarının doğruları benim doğrum değil diyerek , bilinmeyen bir doğru kavramının sonuçlarına katlanmayı göze alarak mı? Yoksa farklı doğruları, kendi doğrularımızla karşılaştırıp, hadiseyi -kişilik savaşından- çıkartıp -aklın yolu bir- mantığını yakalamaya çalışarak mı?

ÖSS sonuçları açıklandı. Ailelerinin uyarılarına kulak asmayan, hedefi uğruna çalışanlara-inek- gözüyle bakan, her olanağa sahip olduğu halde kazanamayan değil- kazanmak istemeyen- ,
gençliğini salt 17-18 yaşla sınırlı zannedip, "Ben gençliğimi ne zaman yaşayacağım" diyerek çalışmayı ikinci plana atan çocuklar bu gün şoktalar. Geleceğe açılan ilk pencerelerini açmak varken aralamayı tercih ettiler bilmeyerek, farkında olmadan. Çünkü onların bir doğrusu vardı. Daha doğrusu bir hayali. Çıtayı yüksek tutarım , az çalışırım, gençliğimi yaşarım, istediğim bölüme de girerim. Gördüler ki öyle değilmiş.. Denediler ve yanıldılar. Çok önemli bir tecrübe kazandılar.

Erkek ya da kadın belli bir yaşa geldiğinde "Evlilik" kararı verir. Aileyle tanıştırılır partnerler ve fikirleri sorulur. İfade edilen düşünceler duymak istedikleriyse mutlu olur, değilse hiç düşünmeden kırıcı olma boyutuna kadar taşırlar hadiseyi. "Bu benim/bizim hayatımız kimseyi ilgilendirmez."
O zaman neden soruyorsunuz? Arkasında duramayacağınız bir kararın doğruluğu tartışılır demektir.
Ailelerinizin doğruları da neye göre doğrudur o da tartışılır. Fakat bir gerçek vardır. Yaşanmışlıklar arttıkça tecrübe de beraberinde -olgunluk- dediğimiz mantık ön planda düşünme yetisini geliştirir. Bazı insanlar 25 yaşında 40 yaşındaymış gibi objektif ve akılcı düşünebilirken, bazıları ileri yaşlarda bile sağlıklı düşünemez, karar veremezler. Bu hayata nasıl baktığınızla, sosyal çevrenizle, ailenizle ve kişilik yapınızla ilgilidir. Yanlış olup, benim doğrum diyerek verilen kararlar bazen can acıtır. Mutsuz bir evlilikten geriye kalan yıkıntılar da -deneyerek- öğrenilen hayata en güzel örneklerden biridir. Peki bu kadar ağır bedeller gerekir mi hayatı öğrenmek için? Çok değerli dediğimiz zaman , inat , kapris, kendini ispat uğruna bu kadar kolay harcanmalı mıdır?

Kendini tanımadan seçilmiş meslekler , kendine göre doğru ama özünde yanlış arkadaşlıklar , ait olması gereken dışında ait olmayı düşündüğü çevre özlemi ve bunların sonucunda yaşanan hayal kırıklıkları ...

Hayat önce sınayıp sonra öğretiyor. Sınava hazırlık esnasında belleği kuvvetli, sadece not alıp sınavı geçmek için çalışmayanlar, anlamaya çalışıp bu anladıklarını araştırmalarla pekiştirerek hazırlıklı olanlar sınavı geçiyor. Hayatta ki hazırlık sınıfı gençlik dönemlerimiz. Doğru değerlendirip, doğru hazırlanmalıyız.

Yazdıklarım da benim doğrularım. Hiç mi hayatı yaşayarak öğrenmedim? Çok...

Ama bu gün dönüp baktığımda , iyi ki ailemin ve saygı duyduğum insanların düşüncelerine ve öngörülerine önem verip , birebir değil ama sorgulayarak dağarcığımda yer vermişim diyorum.

Hata yapmadım mı? Yaptım... Ne zaman ? Başkalarının anlattıklarını -o benden daha mı akıllı?-,
-ukala.-, -kendini bir şey zannediyor-, -akıl vereceğine kendine baksın- dediğim dönemlerde...

Skorun , HAYAT 1 BİZ 0 olmaması önemli. Yaşayarak öğreneceğim derken geriye dönüşü olmayan bir yolda kaybolmamamız önemli. Hata yapa yapa doğruyu bulacağız mantığıyla hareket ederken, hatalarımızdan ders alıp tekrarlamamız önemli. Hataların faturasının, güzelim hayatı çekilmez hale getirmemesi önemli..

Biraz sağduyu, biraz tevazu, biraz karşımızda ki insanların fikir ve öngörülerine saygı ile bunu başarabiliriz.

Az hasarlı bir yaşam dilerim...