Gördüğümüz kadarıyla din eğlenceyi yasak ediyor; demek ki din insanların mutlu olmasını istemiyor

Çok önemli bir konu ve gerçek durumun tespit edilmesi lazım. Biz ayetlerde insanların mutluluğuyla ilgili hiçbir şey görmedik; sadece şunu yapma bunu yapma.

Böyleyse yapacak bir şey yok, elimizi böğrümüze koyup oturacağız; derdimiz gerçeği öğrenmek.

Demek ki Allah’ın nezdinde mutluluk kavramı bizim anladığımız gibi değil; dua edeceksin, ibadet edeceksin ondan mutlu olacaksın. Gülmek bile hoş karşılanmıyor.

İyi ama bize nefis verilmiş ve nefsimiz bunları istiyor; biz ne yapacağız? Nefsimize hâkim olacakmışız.

Dinimizde eğlence ve mutluluk konusunda belirsizlik var; şaka bile yapamıyorsun. E niye yaşıyoruz o zaman? Onu yapma bunu yapma biz hayatımızı nasıl geçireceğiz; dua ederek koca ömür dolar mı? Sonra gülmeden eğlenmeden yaşanır mı?

Bilemiyorum yani, dinin dünya hayatıyla ilgili yanını aklım almıyor. Düşünün iki genç evlenecek. Düğün töreni yok. Var da tören değil, dua okunacakmış. Güzel elbiseler bile giymeleri hoş karşılanmıyor. E kefenle girsinler gerdeğe o zaman tövbe tövbe!

Din böyle mi yoksa bu hale mi getirilmiş, kafam çok karışık!

Hani yerken ve içerken zevk aldığımız için açlıktan ya da susuzluktan ölme durumu olmasa yeme içme bile yasaklanacak.

O zaman insan diyor ki dünya hayatı niye var.

Öbür yandan işte dinin aslında eğlence ve mutluluğun abartılmasına karşı olduğu helal olmak şartıyla yiyip içip eğlenmemizde bir mahsur olmadığı söyleniyor ama gördüğümüz ve yaşadığımız böyle değil.