Gözler ve bakışlar

Bazen bir ortama girdiğinizde ya da yeni birisiyle tanıştığınızda hiç yabancılık, konuşma güçlüğü çekmezsiniz. Hani tiyatroda usta oyuncuların karşısında oynayanlar derler ya ; “Bana replik veriyor, onun karşısında iyi oynamamak mümkün değil” diye. Bu da öyle bir şey. Bakarsın gözlerine sanki onu yıllardır tanıyormuşsun gibi gelir.

Gözlerindeki ışığı alırsın. Gülümseyen yüzü tanıdıktır. Sözcükler kendiliğinden dökülür ağzından. Hesap kitap yapmazsın ya da kurmazsın kafanda cümleleri. O da kurmaz. Gözlerinin içinde, bakışlarında hinlik yoktur. Dosdoğru bakar yüzüne. Cümleleri derin manalar içermez. Acaba ne diyor ne demek istedi diye kırk saat düşünmezsiniz. Yalın, basit ve samimidir.O seni anlar, sen de onu.

Gözler, bakışlar, gülümseyen bir yüz, çok önemli iletişimi ve dostluğu başlatmak için Fakat bu yüze ve bakışlara anlam veren şey insanın zihninden geçirdikleridir. Sahip olunan düşünsel ve duygusal birikimler insanın yüzüne yansır. Aynı frekanstaysanız birbirinizi anlamanız ve kaynaşmanız zor değildir, çok fazla konuşmasanız da. Aksi durumda, moda deyimle “elektriğiniz uymaz” o kişiyle.

Blog da yazmaya ve okumaya başladığımdan beri bir sürü insan tanıdım. Fiziksel olarak onların gözlerine bakmadım, mimiklerini incelemedim, konuşurken ses tonları nasıldır, nasıl konuşurlar bilmiyorum. Ama ben onları okurken, onlarla konuşuyorum. Bazılarıyla mesafeli bazılarıyla samimi. Bazıları benim dostum, onlar bilmese de.

Blog arkadaşlarımın gözleri ve bakışları; kullandıkları sözcükler, ifadeleri, uslupları. Onlara bakıyorum. Işık var mı? Gülümsüyorlar mı? İfadeli mi, ifadesiz mi? Kaba mı? Hırçın mı? Önyargılı mı? Sevgi dolu mu? Sevgisiz mi? Öfkeli mi? Gözlerinden( sözcüklerinden) bunu anlıyorum. Kimisiyle elektriğim uyuyor, rahat konuşuyorum. Kimisiyle uymuyor, konuşamıyorum.Ama onların hepsini tanımaktan da memnunum.

Resim: http://www.google.com.tr/search?hl=tr&q=%2Btheatre+%2Bmask&meta=