Günde kaç poşet çöp çıkarıyorsunuz?

Akşam eve girerken, kapının önündeki pizza ambalajları asabımı bozmuştu. Evde yediğimiz tek öğün olan akşam yemeğine de dışarıdan yemek  gelmiş olmasına hem üzülmüş, hem de sinirlenmiştim. Belki işin kolayı buydu ama benim artık içim acıyordu. Çünkü bu pizza sayesinde bir gün önceden kalan yemek çöpü boylayacak, sürekli hazır yemek gören midemiz tekrar zaafiyet geçirecekti. 

Özellikle eşlerin ikisinin de çalıştığı ailelerde hazır yemek artık hayatın bir parçası.  Sabah kahvaltıyı işyerindeki bir parça simit, öğlen yemeğini lokantalardaki -sürekli yenildiği için bıkkınlık veren ve mide zaafiyetlerine sebep olan- ağız tadımızla pek de alakası olmayan yemekler oluşturmakta. Bize kalan sadece akşam yemeği. O da eğer bulunursa.

İşin yemek, mide, sağlık kısmı bir yana benim içimi acıtan; dışarıda ya da evde yediklerimizden artıp da  ziyan ettiklerimiz. Dikkatimi cezbettiği için bir süre takipte bulundum (takip edecek başka birşey mi bulamadın be adam demeyin sonuç vahim).  4 Kişilik çekirdek ailemizden günde en az 2 orta boy çöp poşetiyle çöp çıkmakta. İçinde ne mi var?  Onun seceresini tutmadım ama en az % 50 si mutfak artıkları. İçinde ne olduğunun da pek önemi yok ama günde, tek öğün evde yiyebilen  ailemin bu kadar çöp çıkartıyor olması enteresan geldi. Tabii bu artıklara ekmek dahil değil. Saklarken ya da "taze alalım dünden kalanı yemeyelim"  derken hiç saygı göstermesek de atarken beliren saygımız üzere onu ayrı poşetlerde sütçü alsın diye bırakıyoruz. Bu da  haftada 3 ekmeğe tekabül ediyor ki günde ortalama 1 ekmek tüketebilen ailem % 50 de ekmekte savurganlık yapıyor.

İnancımız gereği nimete bakış boyutumuz aslında çok farklı. Allah'ın verdiğine saygı göstermek, şükretmek, hem huzurumuz, hem geleceğimiz, hem de inancımızın için önem arz ediyor.

Önemli olan ne yediğimiz neyle beslendiğimizin ötesinde, nasıl bir tüketim canavarlığı içinde bulunduğumuz. Çöp poşetlerinin içinde de ne olduğu aslında pek önemli değil. Önemli olan içinde ne olursa olsun, hergün poşetlerce çöp çıkaracak kadar tüketim  yaptığımızın farkında olmamız.

Bu çöp poşetlerini sayma işinin,  tasarruf yapmış olmakla birlikte, nimetlerimizi ne kadar yerinde kullandığımızın farkına varmamız adına önemli olacağı kanaatindeyim.

Belki de artık "kapımızın önüne daha az çöp çıkaralım" mücadelesini yapmamız lazım. Yaşlı Dünyamızın bize sunduğu nimetler sonsuz değil. Rahmetli Büyükbabam ( 2. Dünya savaşının getirdiği yoklukları, açlığı yaşamış biri olarak) ekmeği ayak seviyesinde bırakmamıza bile kızar, sık sık " nimeti küstürmeyin "   diye bizi uyarırdı.

 Evet nimeti küstürmemek ve her türlü nimetin kıymetini, kaybetmeden bilmek için çok dua ve şükretmemiz gerekecek.