Günümüz demokrasisi nasıl bir şeydir?

-Günümüzde, sömürü, neye dayanmaktadır?
-Aslında yukarıda sormuş olduğumuz sorunun öz içeriği, demokrasi kavramının daha net bir şekilde tartışılmasının aracı halini alacaktır.
-Bilindiği gibi günümüz dünyasında sömürü, “ekonomik zor” esasına dayanır.
-Ve kimse zorla çalışmak zorunda değildir.
-Üretim araçlarının mülkiyetine sahip olmayanlarda özgürdür.
-Hoş nasıl bir özgürlüktür, ayrı bir konu.
-Üretim araçlarının mülkiyetine sahip olmayanlar, çalışmamak gibi bir tercih hakkına sahip olmaları sebebi ile, kendilerini özgür olarak addedebilir.
-Veya addedebiliriz.
-Daha açık bir ifade ile, özgürce aç kalma tercihini kullanma hakkına sahiptir üretim araçlarının mülkiyetinden yoksun kesimler.

* * * * *

-Yukarıdaki kısa ip uçlarından sonra, hemen, demokrasi kavramını şu noktaya taşımamız gerekir.
-Günümüz dünyasında, demokrasi, sadece ve sadece, siyasal alanla sınırlı kalmaya mahkum edilmiştir.
-Ve demokrasinin varlığının zemini olan siyasal alan, salt temsil eksenine oturmuştur.
-Ekonomik bağımsızlıktan yoksun, salt temsil eksenine oturtulmuş demokrasi anlayışı, tümü ile sakat bir demokrasi anlayışıdır.
-Kör bir demokrasi anlayışıdır.
-Ve topal bir demokrasidir.
-Ve insanlar arası eşitsizliğin kaynağı olan üretim araçlarının özel mülkiyeti, sakat demokrasi anlayışının taçlandırılmış halidir.

* * * * *

-Temsili demokrasilerde 4 veya 5 yılda bir seçim yapılır.
-Ve halk, temsil hakkını, seçmiş olduğu vekile devreder.
-Bu devir zaten ciddi sorunlarıda içerisinde barındırmaktadır.
-Sanki halk kendi almış olduğu bir kararın uygulanması yönünde bir tercih yapmıştır, yansıması doğmaktadır.
-Oysa temsili demokraside, hiç de böyle bir durum söz konusu değildir.
-Ve ne alınmış bir karar vardır.
-Ne de var olan bir kararın uygulama esası söz konusudur.
-Tümü ile dipsiz bir kuyudur.
-Ve “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” sözünün ayakları havadadır.
-Ve o egemenlik, seçim yolu ile birilerine devredilir.
-Ve halk bir kenara çekilerek, devretmiş olduğu egemenliğinin uygulanmasındaki gelişmeleri seyeretmeye mahkum olur.
-Ve bir sonraki seçimi beklemeye başlar.
-Bir sonraki seçime kadar, halkın seçmiş olduğu vekilleri, denetleme hakkı dahi yoktur.
-Ve halk seçmiş olduğu vekili denetleyemediği gibi, görevden alma yetkisinede haiz değildir.
-Bu bakımdandır ki, bu tip demokrasileri, demokrasi olarak nitelemek yanlıştır.
-Ve bu tip tanımı olan demokrasiler, sadece demokrasicilik oyununu ifade eder.
-Ve pasif bir noktadan öteye gidemez.
-Ve halkı kendi iç dünyasında kalmaya mahkum eder.
-Halk asla bu tip demkrasilerde aktif hale gelemez.
-Ve gelememiştir.

* * * * *

-Bilindiği gibi temsili demokrasinin temel sac ayaklarını üçe ayırıyoruz.
-Sac ayaklarından kastımız kuvvetler ayrılığıdır.
-Yani.
-Yasama.
-Yürütme.
-Yargı.
-Ve bu düzlem üzerinden hareketle, iktidarında üç ayak üzerine oturduğunu görüyoruz.
-Ve bu şekilde oluşan iktidar yapısı, halka, sadece 4 veya 5 yılda bir temsilcilerini seçme hakkı tanır.
-Halka temsilci hakkı tanınırda ne olur?
-Hiçbir şey olmaz.
-Sadece halk, egemenliğin kendisinde olduğu sanısına kapılır.
-Oysa seçim sistemlerine baktığımızda, son derece komik uygulamalar görürüz.
-Örneğin;
-Seçim hileleri.
-Orantısız temsil.
-Baraj sistemi.
-Eşit olmayan oy uygulamaları.

* * * * *

-Günümüzdeki temsili demokrasi anlayışında, kimi biçimsel adımlar atılsada, genellikle içi boş olarak kalmıştır.
-Ve bu atılan biçimsel adımların özüne indiğimizde;
-Halkın dahada pasif bir konuma düştüğünü görebiliriz.
-Ve daha açık bir ifade kullanmak gerekirse.
-Seçimlerle hiçbir şeyin değişmediğininde kanıtı olmaktadır.
-Ve günümüz demokrasi safsatası, halkın hiçbir özlemine deva olamamaktadır.
-Ve alabildiğine halkı, siyasal yönetimden uzak tutmanın bir aracı halini almıştır.
-Ve sadece genel oy hakkı ile sınırlı kalmıştır.