Günümüz saltanatçıları

Geçenlerde bir rüya gördüm. Zaman zaman böyle rüyalar görüyorum zaten. Rüyamda Kurtuluş Savaş’ından yeni çıkmış Cumhuriyeti yeniden kuruyorduk. Aramızda yaşayan saltanat yanlılarına karşı mücadele veriyorduk. Atatürk’ün söylediği sözler kulağımda çınlıyordu “ Bu ülkeyi sizlere emanet ettim, iyi koruyun bunlara karşı. ”

Bu rüyayı görmemdeki etken, bilinçaltımda son günlerde izlediğim “Kırık Kanatlar” dizisi miydi yoksa son günlerdeki günümüz Saltanat yanlılarının getirdiği tehlikeler miydi bilmiyorum? Bildiğim tek gerçek bu ülke bize emanet edilmişti peki biz iyi koruyabilmiş miydik bu ülkeyi? Sanmıyorum. Çünkü eğer iyi koruyabilseydik bugün bu tehlikeler hâlâ kapımızda olur muydu? O zaman gizli örgütlenirlerken şimdi her şeyi yasal yapar oldular. Atamız Türk kadınına çağdaşlığı getirmişken, şimdi çağdaş olmaktan uzaklaştırılmaya çalışılıyor kadınlarımız. Üstelik bu sayı her geçen gün artıyor. Ne acıdır ki artan bu sayının içerisinde eğitimli insanların sayısı da oldukça yüksek. Oysa Türk kadını Kurtuluş mücadelesini verirken sadece düşmana karşı vermedi bu mücadeleyi yıllarca ezilmişliğe karşı da verdi. Cumhuriyetin temelleri atıldığında verilen kurtuluş sadece topraklarımızı düşmanlardan korumak değildi. Saltanatı geri getirmek isteyenlere karşı kadını ikinci sınıf yapanlara karşıda bir mücadeleye girilmişti. Asıl mücadele silahlı savaştan sonra başlamış yeni bir savaştı.

Ama bu gün gelinen nokta can acıtıcı. Nerde o mücadeleyi veren kadınlarımız. Kadınlarımız diyorum çünkü bugün gelinen noktada en büyük pay kadınlarımızındır. Çağdaşlığa sahip çıkan kadınlarımızındır. Oysa şimdi bu çağdaşlığa sahip çıkan kadınlarımız saltanatı isteyen günümüz versiyonlarıyla yan yana olmuşlardır o yıllarda verilen büyük mücadeleler sanki her geçen gün bu şekil değiştirmeyle heba olmuştur. Ne oldu da sahip çıkamadık bize emanet edilen değerlere? Ruhlarımız şekil mi değiştirdi bir çırpıda? Teknolojik ilerleme devam ederken biz yeniden aynı zaman tünelinden geriye mi götürüldük? Ne oldu bize Saltanatçılara boyun eğdik onların güçlenmesine izin verdik veriyoruz. Hani Atamıza söz vermiştik? Çağdaşlığa götürecektik bunlara meydan vermeyecektik?

Ben Cumhuriyet çocuğum, benim babamda cumhuriyet çocuğu ve dedem oda kurtuluş mücadelesi vermiş bir nefer. Ve benim gibi sizlerin de. Biz böyle bir neferin soyundan gelirken, nasıl olur da izin verebiliyoruz şeklen değişmiş Saltanatçılara. Yeniden diriliş öykümüzü bu kadar çabuk mu unuttuk?

Yaklaşan 29 Ekim’e girerken kutlamalar yapacağız Cumhuriyetin yeni yaşına girerken. Ama hangi yüzle atanın karşısına çıkacağız. Hangi vicdanla verdiği emanetlere yetirince sahip çıkamadan onun karşısında sahte kutlamalar mı yapacağız? Atam bak bize emanet ettiğin Cumhuriyet'i nerelere getirdik, derken yalan mı söyleyeceğiz? Oysa biz Cumhuriyet’i bir yere getirmedik aynı yerinde duruyor hatta bize verildiğinde ilerdeyken biz geriye götürdük. Saltanatseverlere emanet ettik. Daha yolun başındayız hiçbir şey katmadık bize verilen emanete. Gördüğüm rüya da bana bu mesajı veriyordu aslında uyan kendine gel, diyordu. Uyanmalıyız kendimize gelmeliyiz yeniden diriliş öykümüzü tekrar tekrar içimize sindire sindire okumalıyız emanetlerimizi kaybetmeden.