Güven

Güven. Kısa ama "çok anlamlı"   bir kelime.

Herkes için çok önemli. Oluşturmak ne kadar da zordur. Yok etmek bazen saniyeler kadardır.

Bir meslek yapıyorsanız belli bir süre sonunda herkes sizin hakkınızda olumlu fikirler oluşturmuşsa, hakkınızda bir şaibe çıktığında hemen herke "olmaz. O öyle birşey asla yapmaz vb" derler. Bir süre sonunda siz yargılanır ve akçalı işlerden veya yüz kızartıcı herhangi bir suçtan soruşturma geçirip tutuklandığınızda herşey sıfırlanır. Bir anda.

Birilerine söz verir ve tutarsınız. Bunun yolları o kadar çoktur ki;

"- Aman bunu kimseye söyleme.

- Bu borcu sana 1 aya kalmadan öderim.

- Gelecek yıl  sana şunları şunları alacağım.

- Şunları kesinlikle yapacağım. (cak cek mevzuuları)

- Söz saat 12 de oradayım.

- Gerekirse bir "alo"  de hemen yetişirim abi."

Bu sözleri yıllarca yerine getirirsiniz.

Bir zaman sonra  bir gün sözünüzü tutmadığınızda karşınızdaki kişi ya da kişilerle bağınıza ve size verdiği değere göre;

"bir kerecik aksilik olabilir. İnsani bir şey." diye hoş görülebbilir yani idare edilebilirsiniz. Yine de size duyulan güvende bir çatlama da başlayabilir.

Ancak tekrarı olduğunda; verdiğiniz önemli bir sözü bir kere daha yerine getirmediğinizde, ya da sözünüzün tam tersini yaptığınızda  -sebebiyle kimse fazla ilgilenmez-  işler artık tamamen değişmeye başlar ve güven vazosu ortasından  "çat" diye çatlar. Ne yapsanız nafile. 

Güven vazosu asla o eski  sağlam halini alamayacaktır. Çok uzun ve düzgün giden bir süreç yürütürseniz,  çevreye sevimli gelen bir fıtrata sahipseniz  belki  eskiden size duyulan güvene yakın bir güven sağlayabilirsiniz.

Bu nedenle bence "güvenilirlik vasfı " çok özenilmesi, zedelenmemesi için çok dikkatli olunması ve küçük, günlük ufak tefek mevzuular için de asla feda edilmemesi gereken çok önemli bir erdem.

Sağlıkla saygıyla kalın.