Harflerin noktalarından kaçmak

Harfler ağzımdan çıkarken, noktaları bir çil gibi, sivilce gibi yüzüme yapışıyor.

Ç'nin, Ş'nin, Ğ'nin, Ü'nün, Ö'nün ve diğerlerinin noktaları yüzüme yapışıyor. Ağzımdan benim bile anlamadığım sözcükler çıkıyor.

-Buna dua et, önceden boğazına takılırdı; takılan çengelleri çıkarmak için tecvid öğrenen hafız adayları gibi gırtlaktan konuşurdun saatlerce.

-Bu seferki başka. Boğulmaktan beter. Boğulma anının korkusunu yaşıyordum sadece o zamanlar, oysa şimdi içimdeki şeytan içimden kaçıp yüzüme tünemiş bir baykuş gibi... Bakıyor gözlerime.

-O ela, güzel gözlerinin gagalanmasından mı korkuyorsun?

-Evet.

-Ama o güzel gözlerinle avlanırken mutluydun. Yazdığın üç beş şiir, birkaç denemeyle hayatında kitap okumamış güzel kızların kalbine kuruyordun göçebe çadırlarını...

-.....

-Pişman mısın?

-Bilmiyorum.

-Avken avcı olmak... Doğanın kanunu bu... Protein zincirinin bir halkasında yer alacaksın mecburen.

-Konuşmasam diyorum, sussam; o noktalar, çengeller yapışmasa yüzüme. Sustukça daha beter. Sözcüğe dönüşmeyen düşüncenin kulaktaki çınlamalarını bilir misin? Hani bazen dilimizi tutarız ya... O an kulağımız çınlar..

-Yüzünü yıkasan, tıraş olsan belki geçer.

-Neler yapmadım ki... Hatta fotoğrafımı çekip fotoğrafı bile boyadım.

-Çılgınlık bu..

-Bir an dişlerime yapıştıklarını zannettim, dişçiye gidip dişimi çektirecektim..

-Hadi ya..

-Oh canıma değsin! Sen kutsal bir ayin olan yazmak eylemini dünyevi zevklerinde araç olarak kullanırsın ha...

-Ama bu sadece benim yaptığım bir şey değil ki... Bütün ünlü yazarlar aynı şeyi yapmış.

-Yapmış yapmasına da onların da kimbilir nerelerine saplanmıştır o harflerin noktaları?

-Nereye gidiyorsun?

-Noktasız harflerden oluşan sözcükleri kullanan bir yazılım ısmarlayacağım..