Hayal Bulutu

Hayal kurmak ne kadar güzel!

Ve bunu çok geç de olsa keşfetmek

Bir süredir hayal kuruyorum, gerçekleşmesi imkansız hayaller. Gerçek hayatta yapamadığım ne varsa hayallerimde yapıyorum.

Bunu şöyle keşfettim: Bir gün birine fena halde kızmıştım; yapı itibarıyle yumuşak biriyim, yüksek perdeden bağırıp çağırma, tokat, tekme gibi şiddet içeren davranışlar hiç bana göre olmadığından kibarca haklılığımı ispata çalışıyordum. Baktım anlamıyor, içimde de kabaran bir şiddet duygusu dalga dalga yayılıyor. Bir an, gözlerimin önünde bir sahne belirdi. Hani çizgi filmlerde olur ya, bir hayal bulutunun içinde bulursun kendini, ortalık toz dumandır ve kıyasıya döversin karşındakini Bir kaç saniye de sürse o hayal çok iyi gelir sana, rahatlarsın. İşte bende de aynen böyle oldu. Aman Allahım nasıl güzel bir şeymiş bu, gevşedim gitti bir anda.

O günden sonra ne zaman kibarlıkla şiddet arasında ikilemde kalsam bunu yapıyorum. Hemen beynimde şimşek çakar gibi bir öfkeli hayal bulutu beliriyor ve ben emelime ulaşıyorum.

Her şey var bu bulutun içinde:

Kapalı kapılara tekmeyi basıp nara atmak, olay çıkartmak,

Adi ve ikiyüzlülerin yüzüne tükürmek,

Yalancıların ağzını cart diye ayırmak,

Laftan anlamayanları tokatlamak,

İşime engel olanları itekleyip kapı dışarı etmek,

*

Ayyy, ne çok şiddet saklıyormuşum içimde, ben bile şaştım...

İyi ki bu öfkeli hayal bulutu var