Hayat bir sınavdır

Yoğun bir haftayı geride bırakmak üzereyiz. Malum meslek öğretmenlik olunca okulda dersler, sınavlar, evde sınav kağıtlarının okunup değerlendirilmesi tüm zamanımızı alıyor. Bilgisayarın başına geçip MB dostlarıyla geçirecek zaman da pek kalmıyor.

Bizim için yoğun hafta da öğrenciler için farklı mı? Bence asıl onların işi yoğun. Tüm derslerden sınavlara girip başarmaları bekleniyor kendilerinden. Anne-baba başarı bekler. Öğretmen neyi ne kadar öğretebildiğini öğrencinin aldığı nota göre ölçer. Doğal olarak o da yüksek not bekler. “Hangi sorular çıkacak? Zor mu olacak? Ya başarısız olursam? Annemin babamın yüzünü kara çıkarmamalıyım? Başarısız olursam onların yüzüne nasıl bakarım? ” soruları ile başlayan kaygı, strese dönüşür. Patolojik boyutlara ulaşır, çoğu anne-baba psikolog desteği almak zorunda kalır. Bunlar yetmezmiş gibi ergenlik çağı denen büyük değişim de başlamıştır. Çocuk bu sınavlarla mı, yoksa bedensel, ruhsal ve zihinsel boyutlarıyla yaşadığı büyük dönüşümle mi başa çıkmalıdır? Veya öncelik sınav da mı, sağlıklı gelişimde mi olmalıdır? Çevrede durumun getirdiği değişimi algılayıp yardım eli uzatan yoksa vay ergenin haline.

Hafta içi okul, hafta sonu dershane, okul sınavları, dershane denemeleri, derken en güzel çağ uçup gider. Çocukluk denen masalsı dönem çıkar yaşamdan.

Sonra asla büyümemiş “büyük çocuklar” hayata atılır. Yarış devam eder.

Okul sıralarındaki kural işler. Birinci olunmalıdır. Birincilik içinde her şey yapılmalıdır. Çünkü önemli olan başarıdır. Dostluk mu? O da nedir? Sadece rakip vardır. Rakipler de alt edilmelidir. Paylaşmak mı? Asla hepsi benim olmalı!..Yardımlaşmak mı!.. Kopya vereyim beni geçsin mi yani…

Sonra evlenilir. Artık yeni bir rakip vardır. Bu öyle bir rakiptir ki her şeyi paylaşmak zorundasındır. Hayatını, evini, aşını, aşkını, sevgini, yatağını, her şeyini. Paylaş paylaşabilirsen… Çatışma kaçınılmazdır. Birliktelik çocuk yapabilecek kadar sürdürülebilmişse en zor dönem atlatılmış demektir. Hayat yaşanmamış dönem için yeni bir fırsat sunmuştur. Bebek doğduğu gün ilk iş 2 - 13 yaş dönemi oyuncakları satın alınır. Bebek için oyun zamanına çok vardır. Ama olsun. Hazırlıklı olmakta fayda vardır. Bir kamyon dolusu oyuncakla eve gidilir. Annesinin sunduğu yegane yemeği afiyetle yemekten başka uğraşı olmayan bebeğe oyuncakları gösterilmek için her biri tek tek açılır. Nasıl oynandığı da uygulamalı olarak öğretilmelidir. Özenle sıraya dizilir. Oyuncakların ardından yaşanmamış dünyanın kapısından içeri girilir. OKS hazırlığı için ayrıldığında bıraktığı kırmızı otomobili işte tam orada onu beklemektedir. Otomobilin kapısını açılır. Binilir. Hayallerinin ülkesine doğru uçup gidilir. Ne gam, ne kaygı, ne keder? Her şey geride bırakılmıştır.
Rüyalar ülkesinden dönülür mü bilinmez.