Hayatıma hoşgeldin!

Herşey bir cümleyle başladı. "Welcome To My Life"( Hayatıma Hoşgeldin! ) Üstünde çok da lazımmışçasına düşünmeye başladım. İlk defa olmuyordu zaten. Rahatlık bana muntazaman batıyordu.

Biri geliyordu. Hiç tanımadığın biri hem de bir anda. Hiç sormuyordu. Yaşadığın hayata ortak ediyordu kendini. Sen ortalığa çeki düzen vermiş misin, ortalığın tozunu toprağını almış mısın sormuyordu. Gerçi o gelince her yer bir anda sütliman oluveriyordu. O da dağınıklığın kusuruna bakmıyor, aksine dağınıklığı toplamak için senle birlikte işbirliği yapıyor ki zaten varlığıyla dağınıklık falan kalmıyor. Böyle geçip gidiyor bir müddet.

Sonra bakıyorsun tam içinde hayatının. Araladığın kapıdan ilerlemiş ilerlemiş ve tam ortada duruyor gözlerini devirerek mahçup bir şekilde. Daha da sarıyor, canına can yapıyorsun ama korkuyorsun da bir yandan. Ya topladığımız, el birliğiyle birleştirdiğimiz parçaları o dağıtırsa ne yaparım diye. Evet diyorsun.Kapıyı açmıştım ben ama artık tam ortada kalbimle karşı karşıya duruyor. Ben bu kadarını düşünmüş müydüm diye soruyorsun kendine ve farkediyorsun ki çok geç cevabı almak için.

Bir yerden sonra da görüyorsun ki hayatına gelen değil artık o, hayatının ta kendisi...