Hayatta ölümüne diye bir şey yoktur

Ölümüne sevmek, ölümüne mücadele… Psikopat kavramlar bunlar! Niye adam gibi sevsen, gücün yettiği kadar uğraşsan!

Sen kimsin ya, ne sanıyorsun kendini; gücün belli, bu kadar ya da şu kadarsın! Ölümeymiş, hadi ya!

Derdin aşk değil, efsane olmak; mücadele değil, kahraman olmak!

Ama işte ölümüne deyince düz yoldan gidemiyormuşsun, uçurumlardan geçmek zorundaymışsın; böyle efsane oluyormuşsun. Yani aşk uğruna öldüğün, mücadele edip tarihe gömüldüğün zaman…

Hiç yorulma, biz seni hemen gömelim, muradın yerine gelsin!

Tombul yanaklı Ayşe’yi tombul tombul sevmek yetmiyor, illa Mecnun olup çöllere düşecek…

Ölümüne diye yola çıktığın zaman varacağın yer mezarlıktır; üstelik başkalarını da sürüklersin peşinden.

Ölümüne sevenlerden kaç tanesi katil kim bilir… Ya da ölümüne mücadele edenlerin davası ne kadar haklı…

Hayatın içinde böyle bir şey yok, böyle bir şeye gerek de yok.