Hayvanların sorumluluğu kime ait; Tanrı hayvanlardan insanları sorumlu tutmuş olabilir mi?

“Öyle, öyle…” demeyin; zira hiç belli değil… Nerede ne yazarsa yazsın, kim ne söylerse söylesin görünen o ki bu âlemde hayvanların sahibi yok.

Hayvanların sahipleri olmadığı için açlıktan ya da başka bir sebeple ölmeleriyle bizim onları kesmemiz arasında fark olmadığına göre hayvanların sahibinin olmaması ile bizim onlara bakmamız arasında fark yoktur.

“Hayvanların sahibi onları yaratandır” söylemi doğru olsa bile pratikte faydası olmayacağı için dünyada hayvanların sorumluluğu konusunda BM tarafından bir hukuk oluşturulmalı.

Akılları yok. Kendilerini koruyacak ve yaşamlarını sürdürecek bilgi ve becerileri de yok. Bana ne diyebilirsiniz, kimse size hesap sormaz; ama o vakit insanım demeyeceksiniz.

Yine de hayvanların kaderinin onlardan yararlanmak isteyenlerin veya vicdanı razı olmayanların merhametine bırakılmış olması Tanrı’nın hayvan nesline değer vermediği anlamına geliyor. Eğer öyleyse içimizdeki hayvan sevgisini alsın!

Hayvanların yaşam haklarıyla ilgili bilince sahip olanlar bu canlı türüne ait yürekleri acıtan gerçeklerin farkındalar. Tanrı emretseydi devlet mutlaka hayvanlarla ilgili bir şeyler yapardı. Sadece merhametimiz yetmez. Tüm dünyadaki hayvan popülâsyonu ile ilgili evrensel bir siyaset geliştirmeli, hayvan Anayasası yapmalıyız. Bu arada Kerim Korkut Ağaç Hareketi sisteminde Ahe Kanunları’nda hayvan yasaları geniş olarak yer alacak.

Hayvan alınıp satılan, kendisinden yararlanılan bir mal ama sonuçta bir canlı. Hayvanların kesilip etinin yenilmemesi ya da başka şekillerde ölmemesi/öldürülmemesi yani bizim gibi normal hayatlarını yaşamaları yüksek bir ideal ama o derecede uzak. Hayvanların ne şekilde olursa olsun insanlara karşı koyamayacakları açık. Ve insanların büyük çoğunluğu da onları kesip yemek gerektiğini düşünüyor.