Hemşerim memleket nere?

Kendinizi evsiz barksız, memleketsiz ve köksüz hissettiğiniz oluyor mu? Olmadık bir anda nereye ait olduğunuzu düşünürken yakalanıyor musunuz kendinize? Yoksa bu sadece benim yaşadığım birşey mi?

Bana nerelisin dediklerinde duraklıyorum. Soruyu soran da genellikle şaşırıyor. Basit bir sorudur değil mi? Benim içinse neredeyse ağır bir matematik sorusundan beter. Ne diyeceğime bir türlü karar veremiyorum. İşle ilgili birisiyse soruyu soran, kıvırıyorum. Karşımdaki nereliyse oralı oluyorum hemen. Ayıplamayın canım. Gerçekten çok karışık kafam bu konuda.

Aslında kolay görünüyor. Annem babam yaşadıkları kasabanın yerlisi. Yani görünürde öyleler. Çünkü annem sık sık Artvindeki akrabaları, oradan dedesinin nasıl göçtüğünü anlatır. Arada bir Artvin'den akrabalar bizi ziyarete gelir. Yani kökün bir kısmı Artvin'dedir. Babam kasabanın bir köyündendir. Babannemin anlatığına göre nesillerdir bu köyde yaşarlar. Buraya kadar herşey normal görünüyor değil mi.

Ben ailemin memleketinde doğdum ama çocukluğumu babamın işi dolayısıyla yaşadığımız Değirmendere'de geçirdim. Bütün çocukluk anılarım orada. Babam emekli olunca memleketimize döndük tabii. Benim memlekette geçirdiğim süre sadece 6 yıl. Üniversiteyi kazanıp İzmir'e gittim çünkü. İzmir'de tam 16 yıl yaşadım. Ve orada yaşarken kendimi İzmirli saydım. Evlendim, Antalya'ya yerleştim ve farkettim ki ben İzmirli değilim.

Nerelisin diyenlere ailemin memleketini söylemek gelmiyor içimden. Çünkü hakkında çok az şey biliyorum. Oraya dair çok az anım var. Artvinliyim de diyemiyorum. Gitmedim bile Artvin'e, ayıp geliyor. Değirmendere'den ayrılalı yıllar oldu. Çocukluk anılarımdan başka bir bağım kalmamış orasıyla da. Artık kendimi İzmir'e de ait hissetmiyorum. Ahmet Priştina hala gönlümün belediye başkanıdır. O rahmetli oldu, ben İzmir'e küstüm. Nereliyim bilmiyorum. Kendimi hiç bir yere ait hissetmiyorum. Bu köksüzlük duygusu hoş değil. Aynı şehirde doğmuş, büyümüş herkese çok özeniyorum.

Şimdi kendimi fahri hemşehrisi sayabileceğim bir memleket arıyorum. Haritaya parmağımı rastgele basıp seçerim belki, bilmiyorum. Yaşlanınca oraya yerleşip bunamayı ve hep orada yaşamış olduğuma kendimi inandırmayı planlıyorum. Bakalım zaman ne gösterecek