Her yazan okunmak için yazar, yoksa yazmazdı!

"Ben aşkı yazamıyormuşum. İkidir aşk kategorisinde yazdığım "blog"lar reddediliyor. Üslubum mu fazla "bir şey" yoksa hislerim mi? Ya da belki de genele hitap etmiyordur. Okunmaz denilerek mi konmadı sayfaya? Bir prensipleri vardır elbette. Keşke yayınlamama sebeplerini bilsem. Ne kâbus! İş görüşmesi sonucu beklemek gibi. Üstelik bekledikten sonra reddedilmek ne kötü. Hele de sebebini bilmiyorsan. Bari en azından yorum kısmına bir iki açıklama gelse de bilsek. Gelişsek, geliştirsek" diye kendi kendime konuşurken tam da aradığım cevapların maille gönderildiğini fark ettim. Sevindim. Bir akıllı ben değilim ya. Düşünmüşler sağ olsunlar.

Birkaç gündür kafamı kurcalıyor "onaylanmak ihtiyacı"... Hatta yorumlarımdan birine "Onaylanmak ihtiyacı sanırım yaratıcılıktaki en büyük risk." diye yazmıştım. "Hele ki okunmak için yazıyorsak, anlamı daha da büyüyor" demiştim. "Bu aralar yazmak en büyük dostum. Bu yeni yetme hevesime "yazmak için yazmak" desem de, okunmak da isterim elbette." "Sizce okunmak için yazmak ve yazmak için yazmak birbirinden farklı mıdır?" diyerek devam etmiştim.

"Her yazan, okunmak için yazar. Yoksa yazmazdı…" benzeri bir cevap geldi. Mantıklı. Öyleyse kafa yormamalı "nasıl daha fazla okunurum" diye. Rahatla. Yazdıklarını sen beğeniyorsan, birileri de beğenir elbette. İyi ama benim beğenmem demek, kitle-kimse? - lerin beğenmesi demek değil ki. Baksana, en fazla "reyting"i de genele göre en söylenmemesi gerekenleri söyleyince alıyor "medya"cılar zaten. Gizlenmesi ya da fark edilmemesi gerekenlere birileri parmak basınca yani. Bir şekilde güncel olsun yaptığın, yazdığın yeter. Veya mutlaka gündem yaratsın.

O zaman niye herkesin yaşayabileceği sıradan bir hikâye becerikli ellerde esere dönüşüyor? Eser nedir? Bir el ne zaman becerikli oluyor. Bir yazı ne zaman eser, ne zaman geçer, ne zaman berbat oluyor? Neye göre? Söylenenler göre mi? Söylenişe göre mi? Kime göre? Kafam karıştı. Fazla "yazmak" düşünmek saçmalattırıyor. Biraz da yazmamak gerekiyor belki de yazmak için. Yazmazsam konuşurum o zaman ama. Olmaz. Bu daha sakat. Sonra uğraş dur… Yok yok… Ben yazayım. Yazayım… Yazayım…

Bu sabah parmaklarım ve beynim çıldırmış. Ne yaptığınızı biliyor musunuz siz? Hadi bakalım, kalkın. Kendinize gelin. Yapılacak çok iş var.