Herkes gibi...

Yaşadım herkes gibi….

“Her” kelimesindeki çokluk ile “hiç” kelimesindeki yokluğun her zerresini hissederek..

Seçimler yaptım gönüllü ya da zorunlu. Seçmediklerimde neler saklıydı hiçbir zaman öğrenemedim. Bir insan kaç hayat yaşayabilirdi, ihtimalleri sadece gözden geçirdim.

Sıradanlıktan uzak, diğerlerinden farklı olmak ve fark edilmek istedim. Oysa insan insanda yansırmış, sonradan <ı>farkettim.

Poh poh delisi değildim ama sevilmek, beğenilmek ve sevdiklerimde büyümek istedim. Halbuki sevgi, her yürekte farklı farklı biçimlerde olurmuş zamanla öğrendim.

Değer verdim verdikçe eridim. Akıllanmadım bile bile devam ettim.

Hiçbir zaman kendi gözümle kendi yüzümü göremeyeceğim için aynada kendi kendimle yüzleştim. Bazen ters yüz ettim. Aynanın sırlarına kendi sırlarımı ekledim. Altına kalın bir çizgi çektim.

Kaybetmekten korktum, elde edemedim, sadece benim olsun istedim, paylaşmak istemedim kıskandım. Kıskandığıma hayıflandım

Gidecekleri hissettim tutamadım, tutsam eski tadı olamayacağını bildim, gitme demedim.

En zor vedalara hazırlıksız yakalandım, bin parçaya ayrıldım. Kırık dökük toparlandım, sızlayan çatlaklarımla yine yol aldım.

Konuştum, şarkılar söyledim. Sözcüklerim yolunu buldu, yerine ulaştı bazen de ziyan oldu, öylece kaldı. Olsun onlarda eksi hanesinde yerini aldı.

Yalanlar söyledim küçük, beyaz. Yalanlar söylediler… kimisini duymazlıktan geldim, kimisini dayanamadım yüzüne vurdum, kimisini de ruhum bile duymadı.

Geçtiğim, kaldığım herkes den, her yerden bir şeyler aldım, kendime kattım, sakladım. Bunları da artı haneme yazdım.

Aşık oldum bütün dengelerimi alt üst ettim. Gece onunla yattım, sabah onunla kalktım, gündüz, gece onunla dolandım. Gözyaşlarımı ondan habersiz akıttım.

Sevdim çok sevdim, sevince bazı işaretleri görmezden geldim. Bile bile vazgeçemedim.

Özledim çok özledim, uzaktakileri yakınım bildim

Küstüm, sustum, yok oldum. Eğer en derinlerden seviyorsam yine ona savruldum. Sustuklarımı bir bir kustum.

Hatalar yaptım, her seferinde bu son dedim. Uslanmadım yine yaptım.

Aslında her şey çok basit ve açıktı, karmaşıklaştırdım, içinden çıkamadım. Çözüldüm çözüldüm yine dolandım.

Yaşadım, yaşıyorum herkes gibi…

Bazen dengede bazen de tüm iplerim kopmuş, dağılmış dört bir yöne. Yalan dolan içinde kendi gerçeklerimle…