Herkes tedirgin

Eski yıl 2011  eskimiş elbiseleri, beyazlaşmış sakalları ve yorgun yüzüyle kapılarımızdan çekip gidiyor. Bizimle çok uğraştı. Bizi adam etmeye. Kusurlarımızı örtmeye. Bizi yeniden hayata kazandırmak için elinden geleni yaptı… Ve işte şimdi gidiyor… Arkasından biraz melul mahzun bakıyoruz. O bizim kalbimizi kırdı ama, biz artık bu saatten sonra onun kalbini kırmak istemiyoruz.

Çünkü olanlar oldu. Biz onunla, o bizimle çok boğuştuk… Bir çok şeyleri tekrar tekrar söyledi. Anlamamazlıktan geldik.. “Şu doktora git. Kalbini muayene ettir… Şu şekerini bir kontrol et…” nice kere tekrarladı. “Olur.. Olur…” diye atlattık…

“Şu kızın kalbini kırma… Bak o seni kaç kez aradı; sen de ara… İyi kız sonra , pişman olursun,” diye nice kereler söyledi. Ama kim dinledi ki… Günler hızla geçti . Onunla her an, her yerde boğuştuk… En çok zamansızlıktan yakındık; ve zamanın çabuk geçtiğinden; bazen de, trafik kuyruklarında can sıkıntısından... O avutmak istedi anlamadık.. Ve o artık gidiyor… çünkü çok tekrarladı; çok yoruldu… Onu ihtiyarlattık…

“Artık gidiyorum... “ dedi. Anlamamazlığa geldik ama biliyorduk bu bir  şarkıdır… Kapıdan çıkan ve o eve bir daha gelmesi beklenmeyen bir kız evladın acıklı türküsü (Bilenler bilir- Beatles’dan…)  Galiba şöyle bir şeydi…

“O Artık Gidiyor (She's leaving)

Çarşamba günü tam sabah beşte
Şafak sökerken odasını terkediyor
Yavaşça odasının kapısını kapatıp
Kısa bir not bırakarak, elveda diyor
Aşağı inip mutfağa gidiyor
Mendilini kullanarak sessizce
Arka kapının anahtarını  çeviriyor
Dışarıya çıkıyor, artık o özgür.

Ona bütün ömrümüzü vermiştik
Artık gidiyor, hayatımızı adadığımız
Evi terk ediyor, ona istediği her şeyi almıştık
Gidiyor nice yıllar yalnızlıktan sonra, güle güle

Babası horluyor, annesi elbisesini giyiyor
Birden orada duran mektubu görüyor
Merdivenlerin başında öylece duruyor
Orada hıçkırıklarla, kocasına sesleniyor
Hey baksana bana, bebeğimiz gitti
Niçin bizi böyle zalimce terketti
Bize bunu nasıl yapabildi..Ağlıyor.. 

O, (biz asla kendimizi düşünmezdik)  
Gidiyor (asla kendimizi düşünmezdik)  
Evi terk ediyor (ne güçlüklerle bu evi çevirdik)  
Bunca yıl yalnız yaşadıktan sonra
Şimdi de evi terk ediyor, güle güle.

Cuma günü saat dokuz, o artık uzaklarda
Daha önce verdiği sözü tutmayı deniyor
Araba ticaretinden bir adamı bekliyor.

O, (Biz ne yanlış yaptık ki bu oldu)  
Bayağı (Yaptığımız şeyin yanlış olduğunu bilemedik)  
Eğleniyor (eğlence paranın satın alamayacağı tek şey)  
İçindeydi, yaşıyordu fakat sürekli inkar ediyordu
Yıllar böyle geçti (güle güle)  
Şimdi evi terk ediyor (güle güle)” (Beatles :Türkçesi (Erdal Ceyhan)  

Evet eski yıl, büyüyen kızımız gibi artık evden kaçıp gidiyor. Kendisini artık göremeyeceğiz. Fakat içinde acı ve tatlı anılarımız  var... Onları anmamak olmaz. Onlar zaten kendileri bize hatırlatacaklar, adeta dürtecekler.

Yeni yıl, yeni bir ev gibi… bakalım.. alışıncaya kadar epey bir zaman geçecek. Merak etmeyin, en kısa zamanda onunla da yüz göz oluruz. Kimbilir, o geveze çenesiyle…dır dır dır neler söyleyecek… sonunda o da bizi bıktıracak… Ve onu da kovalayacağız.

Ama bütün geçen yılları muhabbetle hatırlayacağız. Çünkü ister istemez onlar da iyi ve kötü günlerimiz geçti; aslında çok alışmıştık… Ama ne yaparsın… Geçen geçti. Olan oldu... Gerisi hikaye. Güle güle 2011… Hoş geldin 2012 … Pek de güzelmişsin… Bakalım..!

Ama, “O artık Gidiyor..” şarkısını bir yerlerden bulup dinleyin; oldukça dramatiktir.