Heyelan

Ne zaman güneşim olacaksın?
Bir heyelan altında kalır
Seherimin aydınlık yüzü.
Bir helezonun döngüsüyle

Derinimde açılan bir boşluk gibi
Meteorlarını yitirir evren.
Yönsüz bir geleceğe çarpar kalbim
Kayıp iklimlerde demlenir seherlerim.

Kimsesizliğin kederiyle savrulur dallar
Yetim kalır göçmen kuşları.
Nereye yönelsem;
Bir ölüm sagusu kaplar içimi.

Kentsiz ve insansız bir gezegen
Titrer içimde.

Her yer hiç bir yer
Her şey hiç bir şey
Her zaman hiç bir zaman,
Herkes hiç kimsedir artık.

Ziftlenmiş bir algının
Zil zurna perdesiyle örtülür baharlarım
Uçuk kaçık bir melankolinin
Kemiren sayrısıyla yara alır
Eksilir şiirim.

Ne zaman güneşim olacaksın?
Bir heyelan altında kalır
Seherimin aydınlık yüzü...