Hiç böyle olmamıştım sanki

Çok üzülerek bu yazıyı yazıyorum. Benim gibi pozitif bir hasta nasıl böyle düşünür diyecreksiniz ama gerçek bu. Neden bu duruma düştüm bilemiyorum?

Halbuki tedavide sona yaklaşıyorum. İlaçlar 20 den 6 ya kadar düştü (kortizon) ama ben çok sıkıldım ilaç içmekten, azcık iş yapsam yorulmaktan, mecburen yapılacak işleri yapamamaktan yani anlayacağınız herşeyden bıkmış durumdayım. İnşallah geçici bir durumdur.

Çok hızlı bir şekilde bu durumdam kurtulmam gerek. Aslında pskiyatıra gitmem gerektiğini de biliyorum ama Dokuz Eylül'e gideceğim nasıl olsa ordaki doktoruma giderim diye burada da başlamak istemiyorum.

Yani anlayacağınız sanki bir çıkmaza girdim çıkamıyorum, debelenip duruyorum. Evet ben hiç böyle olmamıştım sanki. Sizlerle azcık dertleşince hafifleyecek gibiyim.

Şimdi bana güçlü diyen arkadaşlar neler düşünecek acaba. Ama güçlü olanlarda zaman zaman çıkmaza giriyor. Ama bir çıkış yolu bulacağımdan eminim.

Hava çok sıcak, dışarı çıkamamakta beni sıkıyor. Sokağa çıktığımda ise iki kere başıma geldi takıldım ve çok kötü düştüm. Düşmeşte beni olumsuz etkiledi sanırım. Hala ızdırabını çekiyorum daha çekeceğim.

Herhalde, bütün bunlar beni olumsuz etkiledi. Bakın yinede kendi kendimi teselli edebiliyorum, demek ki daha bende iş var.

İnanıyorum ki eninde swonunda çıkış yolu bulacağım. Çok uzun devam etmeden TOZPEMBELİKLERE ulaşacağım.

İNADINA YAŞAMAK HEMDE TOZPEMBELİKLERLE BEBARER İNADINA YAŞAMAK..........

3NF