Hiç tanımadan yaşanılan dostluklar !

Temas olmadan da , göz göze gelmeden de paylaşabilmek.

Bir sene evveldi yaklaşık. Mail adresime bir mail geldi. "Sizi bir tiyatro web sayfasında gördüm. İlgimi çekti ve tanışmak istedim. Adresim şu,ismim şu. !"

Şaşırdım, kimdi bu ve adresimi nereden bulmuştu gibi düşüncelerle önce yanaşmadım. Sonra bir iki kez daha gelince aynı mail ekledim adrese. Bakalım kimmiş neyin nesiymiş diye.

Oturum açtı ve selam diyerek konuşmaya başladı. Taa Diyarbakır'da oturan, tiyatroya çok hevesli olduğunu hatta aşık olduğunu söyleyen bir kız . Kendini tanıttı uzun uzun. O benim hakkımda oldukça bilgiye sahipti.
Neyse konuşmaya başladık arada sırada. Sonra konuşmalar sıklaştı. Konumuz hep tiyatroydu. Sonra ailesini anlattı vs.

Sonra eşimin tayini Diyarbakır'a çıktı askerlik için. İşte o zaman sanki Fuldem'i yıllardır tanıyormuş gibi oldum.
Aynı havayı soluyorlardı. Ve benimle altı ay boyunca öyle rahatlatıcı konuşmalar yaptı ki. Artık çok yakın iki arkadaş olmuştuk. Birbirimizi hiç ama hiç görmeden.

Bir gün adresimi istedi. Bana kendi elleriyle yaptığı bir kukla yolladı. Adını da "muzur" koyduk.
Sonra sohbetlerimiz öyle koyulaştı ki, en özel anlarımızı bile paylaşmaya başladık. Ağladık beraber, güldük beraber. Karşılıklı kamera açıp ilk birbirimizi gördüğümüzde daha da değişti herşey.

Benim köpişim hastalandı. Destek oldu. Her gün aradı,sordu. Sonra ben hastalandım.İletilerine bile bana geçmiş olsun mesajları yazdı. Eşim geldi. Onunla da hep beraber sohbetler ettik.

Sonra bir mesaj beni allak bullak etti. "Ankara'ya ameliyata geliyorum" evet küçük bir rahatsızlıktı ama içim eridi bir anda. Geldiği gün sabah erkenden yola çıktım bende. Kaldıkları yere gitmek için. Misafirhanenin görevlisi birazdan gelecekler doktora gittiler dedi.

Heyecanımı anlatamam. Bir yıldır sadece msn de konuştuğum,yüzünü bir kaç kez kameradan gördüğüm arkadaşım gelecekti az sonra !

Bir taksi durdu. Bir baktım anne baba ve Fuldem !. Zor yürüyordu biraz. O anda sanki hep yanı başında olan bendim,ve bende hep yanı başımda olan oymuşcasına sarıldık birbirimize. ' Kilometrelerce uzaktan gelen arkadaşımla. Gece gündüz her şeyi paylaşmıştık. Hiç temas olmadan ! Ah birde bir anneciği var ki anlatamam. Dünya tatlısı ! Onun için ayrı blog yazsam ancak anlatılabilir belki.

Hiç böyle sohbetlere inanmayan ben blog'dan da bu tür arkadaşlıklarım olmaya başlayınca kararımı değiştirdim.
Benim için gözler önemlidir. İnsan birbirinin gözlerinin içine bakmalı konuşurken. Ancak ozaman samimi olur derdim hep. Bu tezimde hala iddialıyım ama, taa Antalya'dan blog yazarımız Özlem Akaydın' ıAnkara'dan Yıldız Demirel'i (kendisi çok ama çok tatlı,eczacı ve blog yazarımız) Sevim Özkan ablamı tanıyana dek. (bu aralar işleri çok yoğun olsada hep karşımdaydı sanki).

Yine hastalandığımda,her gün durumumu ayrı bir titizlikle soran Yıldızım yakın takibe aldı beni. Her an sordu nedir son durum diye. Ben de cevabımı verdim:)). En yakın zamanda da ziyaretine gideceğim. Kahvesini içmeyi çok istiyorum . Ve tam ben bunları yazarken oturum açtı . :))

Gelelim Antalya güzeli adaşıma ! Yine çok kısa zamanda çok tatlı konuşmalar geçti aramızda. Aradı beni sordu nasılsın diye hep. Birbirimize kitaplar önerdik. Şimdi onları bulabilmek için sahaf sahaf dolaşıyoruz:)) Bulamazsak birbirimize göndereceğiz. Ah keşke imkan olsada elden verebilsem kitabı .Tatlı oğlu Alpcan'ı bile gördüm. Çok uzağız şehir olarak ama çook yakınız..

Ve bu tatlı sohbetlere katılacak olan yine blog yazarlarımızdan Yeşim Özdemir ve Neşe Evrim var ! Onlarla da bu güzel diyaloğu yakalayacağımızı biliyorum. Neşeciğim ben kapalıyken ileti yollamış. Daha buluşamadık sabırsızlanıyorum !

Aaa Gözde ! Avukatım! İşleri yoğun olduğundan blogda biraz az gözükse de hep yanıbaşımda olduğunu hissettiren ! Seni unuturmuyum hiç arkadaşım:))

Sema Güzel ! Adı gibi kalbide güzel olan arkadaşım..Azmı dertleştik seninle :)) Hep burada kal tamammı ?
Hoşsada ! yazıları kadar kendi de tatlımı tatlı arkadaşım. Hep burada kal emi !

Bu bloğu neden yazdığıma gelince;uzun oldu galiba ama. Hiç birbirini görmeden sadece yorumlarla birbirimizi tanıyarak, bir anda uzun yıllardır arkadaşmış gibi her şeyimizi paylaşabildiğimiz arkadaşlarımı anlatmak istedim kısaca. Daha yazacak çok şey var aslında.

Demek ki ;İnsan iletişim kurarken tüm samimiyetini koyunca ortaya karşılıklı gelmeden de yapabiliyor bu paylaşımı. Art niyet olmadan,tüm içtenliğiyle yaşayabiliyor bu güzel dostlukları.

Sanal ortamı hiç sevmem aslında. Ama bu insanları tanıdıktan sonra sanal olarak kalmadı ki hiç bir şey.

Daha çok blog yazarı arkadaşım var. Sadece yorumlardan tanıdığım. Hepsinde de aynı sıcaklığı yakaladığım.

Lütfen; hep burada kalın..Hep güzel yazılarınızla,sıcaklığınızla.

Bir çift göz bir çok şeyi anlatır. Evet doğru. Ve bir sıcak cümlecik de çok şeyi anlatabiliyor klavye tuşlarından çıkıveren !

not: Yazacak o kadar çok blog arkadaşım varki aslında.
blog önerilerim: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=56581 Özlem Akaydın

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=52565 Yıldız Demirel